Το Αιγαίο «ελληνική λίμνη» ονειρεύεται η αστική τάξη και πυροβολεί!

Σφαίρες στο Αιγαίο, με στόχο την τάξη μας (και στις δύο πλευρές του)

Με τα ναρκωτικά του «Noor One» διεκδικείς λιμάνι, παίρνεις δήμο, κανάλι και ΝΑΖΙ

Στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο παίρνεις «θερμό επεισόδιο»!

Όλη η εθνικιστική πολεμοκάπηλη ρητορεία των τελευταίων πολλών μηνών αρχίζει να πιάνει σιγά-σιγά τόπο, παρασέρνοντας τους λαούς Ελλάδας και Τουρκίας στον ζόφο του εθνικισμού, του πολέμου και -τελικά- της επικείμενης ανθρωποθυσίας των λαών στο όνομα των νέων Μεγάλων Ιδεών. 

Το προχθεσινό περιστατικό ανοικτά της Ρόδου, με φορτηγό πλοίο Τουρκικών συμφερόντων, που εκτελούσε δρομολόγιο από τουρκικό σε τουρκικό λιμάνι, να δέχεται τα πυρά σκάφους του ελληνικού λιμενικού σε διεθνή ύδατα, είναι μια ακόμα μαρτυρία πώς η αδίστακτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει αποφασίσει να πάει τους ελληνικούς αστικούς σχεδιασμούς στα άκρα. Μέσα από την επιθετική πολιτική της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Με αυτό τον τρόπο, επελαύνει με μια τακτική, που βολικά ένα κομμάτι της συμβιβασμένης αριστεράς καταλαβαίνει μόνο ως απώλεια εθνικής κυριαρχίας, η οποία φλερτάρει με τον πόλεμο, επιδιώκει τον πόλεμο, αλλά κυρίως ενοποιεί την κατασταλτική πολιτική στο εσωτερικό (μετατρέποντάς τη ραγδαία σε κοινωνικό πόλεμο) με τον πόλεμο που ήδη διεξάγει σε 15 χώρες, κατά των μεταναστών, από τη βάση της Σούδας κλπ, μεταφέροντας τις πρακτικές του ενός πεδίου στο άλλο.

Μπορεί επί μέρες τα καθεστωτικά ΜΜΕ να ασχολούνται με το να μετατρέψουν σε νουάρ μυθιστόρημα μια διακρατική υπόθεση δικαιοδοσίας ελέγχων, μπορεί εδώ και ένα χρόνο να προσπαθούν να αποδείξουν τη «μονομερή επιθετικότητα» της Τουρκίας για να αποδείξουν το δίκαιο ενός ενδεχόμενου επιθετικού ελληνικού πολέμου, όμως ο ελληνικός στρατός έχει μετατρέψει το εγκαταλειμμένο εργοστάσιο της ΑΕΒΑΛ στην Κοζάνη σε μόνιμο πεδίο δοκιμών επιχειρήσεων καταστολής πλήθους, σχεδιάζοντας μάλιστα και νέα άσκηση εν μέσω διακρατικών εντάσεων (Κυπριακό, επεισόδια στο Αιγαίο) - την Τρίτη μέσα σε διάστημα ελάχιστων μηνών.

Μπορεί να «διαφεύγει» από το κίνημα, γενικώς, αλλά αυτές οι δύο πρακτικές των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων είναι οργανικά στοιχεία ενός ενιαίου δόγματος εδώ και χρόνια: ενός δόγματος που εφαρμόζεται διαρκώς και προληπτικά και δεν αφήνει περιθώρια σε «καλή» χρήση του στρατού («υπεράσπιση εθνικής κυριαρχίας»), διαχωρισμένη από την «κακή» («δουλειές μέσα στα σύνορα», «ιμπεριαλιστικές αποστολές»)…

Ταυτόχρονα φαίνεται πως, στα πλαίσια του άξονα Ελλάδος - Κύπρου - Αιγύπτου - Ισραήλ, το ελληνικό κράτος αρχίζει πλέον να εκτελεί εκθετικά και εξαιρετικά κερδοφόρες, για το ελληνικό κεφάλαιο, «υπεργολαβίες». Εξάλλου, τέτοιες πρακτικές τις γνωρίζει καλά το ελληνικό κράτος και οι άξιοι συνεχιστές του:

Η συμμετοχή στον πόλεμο της Λιβύης, το 2011, κρίθηκε από τη διαπραγμάτευση του -τότε- Α/ΓΕΕΘΑ Γιάγκου για συμμετοχή των ελληνικών επιχειρήσεων στην ανοικοδόμησή της. Ο Ευ. Βενιζέλος, υπουργός εξωτερικών τότε, έκανε τον πλασιέ πολιτικών άμυνας-ασφάλειας και μνημονίων στην κυβέρνηση  φασιστών-τεχνοκρατών του Ποροσένκο στην Ουκρανία τον Μάρτη του 2014, με αρκετή επιτυχία: κέρδη για τον τομέα υγείας του ελληνικού κεφαλαίου και νέα γεωπολιτικά deals μαζί με ΝΑΤΟ και Ευρωστρατό. Ο κατάλογος θα μπορούσε να είναι ανοιχτός για δεκάδες σελίδες…

Τα πράγματα είναι, ίσως, πιο απλά, μετά από αυτές τις διαπιστώσεις: οι Η.Π.Α., το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν βρει δεύτερο στρατηγικό σύμμαχο στο κέντρο του τριγώνου Καύκασος-Βόρεια Αφρική-Μέση Ανατολή μετά το Ισραήλ, και αυτός είναι η Ελλάδα. Ύστερα από ένα γύρο υποτίμησης του προλεταριάτου στο εσωτερικό, πολεμικής διαχείρισης των προσφύγων, μιλιταρισμού και στρατιωτικοποίησης, υποκατάστασης των κοινωνικών αντιστάσεων με εθνική ενότητα, πλέον το ελληνικό κράτος είναι έτοιμο να γίνει πιο επιθετικό, πιο ολοκληρωτικό, πιο αποτελεσματικό (για τα συμφέροντά του, πριν απ’ όλα) στο διεθνές ιμπεριαλιστικό πλέγμα, πιο αποδοτικό ενάντια στους εχθρούς εντός κι εκτός των συνόρων του.

Στο παιχνίδι των ανταγωνισμών στην Ν.Α. Μεσόγειο το ελληνικό κράτος και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι μακράν τα καλύτερα παιδιά και οι πιο αξιόπιστοι σύμμαχοι. Η ελληνική αστική τάξη, προσμετρώντας την εξαιρετικά δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται η Τουρκία, καθώς εξαντλούνται όλο και πιο πολύ οι οικονομικές και πολιτικές προϋποθέσεις του «Νέο-οθωμανισμού», ιδίως μετά την αποτυχημένη εμπλοκή της στο μεσανατολικό και το πραξικόπημα του περασμένου καλοκαιριού, βγαίνει με όλα της τα όπλα στην επίθεση, σαν έτοιμη από καιρό. 

Έχουν αποφασίσει να τραβήξουν την ελληνοτουρκική διαμάχη στα άκρα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, έχοντας την αμέριστη συμπαράσταση των Η.Π.Α. και της Ε.Ε. Είναι ενδεικτικό πως μόλις ένα 24ωρο μετά το συμβάν η επίτροπος για θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας, Μογκερίνι ,δήλωσε πως η Τουρκία δεν πρέπει να απειλεί άλλο κράτος της Ε.Ε.

Βέβαια, το τουρκικό κατεστημένο αυτή τη στιγμή δεν είναι σε τόσο καλή θέση ακόμα και για να σκεφτεί να απειλήσει. Αυτό το κάνει, ανοιχτά, η Ελλάδα που αντιλαμβάνεται το Αιγαίο ως ελληνική λίμνη και συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο σε κάθε ευκαιρία. Το τουρκικό καθεστώς ψέλλισε μόνο, με μια υποτυπώδη ανακοίνωση του τουρκικού λιμενικού (τύπου: «δεν ήταν σωστό αυτό που έγινε») αλλά και λίγο πιο πολύ  μέσω του υπουργού Άμυνας, Φ. Ισίκ, το ζήτημα που πραγματικά τους απασχολεί: τη μοιρασιά του Αιγαίου με συνεκμετάλλευση. Ο υπουργός τους είπε ότι έπρεπε να υπάρξει ενημέρωση και να «γίνει από κοινού η επιχείρηση νηοψίας»!

Όλα αυτά, όμως, σημαίνουν, ότι εμείς θα σκοτωθούμε, εμείς θα υποτιμηθούμε, εμείς θα θυσιαστούμε στους πολέμους τους: αυτούς που συμβαίνουν τώρα και είναι προς το παρόν «επεισόδια ασφάλειας», «οικονομικές και εταιρικές κόντρες» και «διαβήματα», και στους στρατιωτικούς πολέμους που προετοιμάζονται εντατικά

Η κατάσταση μυρίζει μπαρούτι. Η τουρκική αστική τάξη έχει ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο και στην Κύπρο και δεν πρόκειται να τα εγκαταλείψει.

Αλήθεια, δεν προκαλεί γενική κατάπληξη το γεγονός πως μια ελληνική κυβέρνηση η οποία σκίζεται υποτίθεται για δίκαιη λύση στο κυπριακό αποφασίζει να προβεί σε μια τόσο επιθετική κίνηση εν μέσω κρίσιμων συνομιλιών; Τέτοια κίνηση «καλής θέλησης» δεν έχουμε ξαναδεί.

Εμείς από την πλευρά μας θέλουμε να τονίσουμε ότι σε αυτήν τη συγκυρία, το να μιλάει το κίνημα για υπεράσπιση «κυριαρχικών δικαιωμάτων» και «εθνικά δίκαια», δεν οδηγεί πουθενά αλλού παρά στην ταύτιση με τα πιο επιθετικά τμήματα του κεφαλαίου και τα εθνικιστικά αστικά ρεύματα. Δεν οδηγεί πουθενά αλλού παρά στη στοίχιση τον εθνικό κορμό, υπογράφοντας την θανατική καταδίκη της τάξης μας και στις δύο πλευρές του Αιγαίου.

Γι’ αυτό και επαναλαμβάνουμε για μια ακόμα φορά το κάλεσμα της αντιπολεμικής διεθνιστικής κίνησης για άμεση ανασυγκρότηση του αντιπολεμικού διεθνιστικού κινήματος πριν είναι πολύ αργά για όλους και όλες μας. 

Καλώντας τους φαντάρους και τον κόσμο της εργασίας να αρνηθεί το ρόλο των «αναλώσιμων» στις πολεμικές αναμετρήσεις.

1. Ανατροπή των πολεμικών προετοιμασιών των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις τους και στην οικοδόμηση συστήματος άμυνας/ασφάλειας ενάντια στους λαούς. ΟΧΙ στον αντιδραστικό άξονα Ελλάδας-Ισραήλ-Αιγύπτου-Κύπρου. Μαζικό διεθνιστικό κίνημα για την αλληλεγγύη και τους κοινούς αγώνες των λαών στη περιοχή μας και όλο τον κόσμο.

2. Κλείσιμο της βάσης της Σούδας, της Ανδραβίδας, του Άραξου, του στρατηγείου Λάρισας, του Γ' σώματος στρατού (NDC-GR), της 71ης Α/Μ ταξιαρχίας. Μπλοκάρισμα κάθε μορφής συμμετοχής του ελληνικού κράτους στον ιμπεριαλιστικό διακρατικό πόλεμο.

3. Καμία άσκηση, πολυεθνική ή εθνική, διαχείρισης εξεγέρσεων, καταστολής πλήθους, εσωτερικής ασφάλειας, ανακατάληψης κτιρίων και εργοστασίων και κοινές επιχειρήσεις στρατού-αστυνομίας.

4. Όχι στη στράτευση στα 18 και τους νέους εξοπλισμούς. Κανένας «κοινωνικός ρόλος» του στρατού, καμία εθελοντική και εργασιακή υπηρεσία στη μηχανή του πολέμου. 

5. Κοινό αντιπολεμικό-εργατικό κίνημα σε Ελλάδα και Τουρκία για την αποτροπή του πολέμου, την ανατροπή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, της κυβέρνησης Ερντογάν και κάθε επίδοξου διαχειριστή των (κοινών) πολιτικών τους. Μπλοκάρισμα της μηχανής του πολέμου και στις δύο όχθες του Αιγαίου. Όχι στην νέα Εθνοφυλακή και τις εθνικιστικές Λέσχες Εφέδρων.

6. Οικοδόμηση κοινών όρων ζωής των ντόπιων με τους πρόσφυγες. Όχι στη γκετοποίηση. Κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Κατάργηση του εκτάκτου δικαίου υποδοχής, απόρριψης, διαλογής, απελάσεων και εγκλεισμού των προσφύγων.

«Να διασώσουμε την τάξη μας και να σωθούμε μαζί της»

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Τηλ: 6932 955437

http://diktiospartakos.blogspot.gr