«Εχει διαπιστωθεί εδώ και πολύ καιρό ότι πιθανώς να υπάρχουν ιχνοστοιχεία
ουρανίου-236 και πλουτωνίου στο απεμπλουτισμένο ουράνιο, το οποίο είναι ένα
υποπροϊόν της πυρηνικής βιομηχανίας», δήλωσε ο εκπρόσωπος του ΝΑΤΟ Μαρκ Λέιτι.
Σύμφωνα με εκθέσεις του Αμερικανικού Πενταγώνου, αλλά και αποτελέσματα ερευνών
που αναφέρονται στην ιστοσελίδα Αμερικανών και Βρετανών του πολέμου στον Κόλπο,
τα όπλα απεμπλουτισμένου ουρανίου που χρησιμοποιήθηκαν στον Περσικό περιείχαν
ίχνη ποσειδώνιου, πλουτώνιου και αμερίκιου. Επιπλέον ραδιενεργά υλικά λοιπόν,
μόνο που οι επιστήμονες επιμένουν ότι η εμφάνισή τους είναι αποτέλεσμα σχάσης.
Φαίνεται πως τα συγκεκριμένα όπλα δεν αποτελούνται μόνο από τα υπολείμματα του
εμπλουτισμού του ουρανίου, αλλά και από απόβλητα πυρηνικών αντιδραστήρων. Αλλά
το «μυστικό» της κατασκευής αυτών των όπλων το κρατούν πέντε εταιρίες στη
Βρετανία και τις ΗΠΑ. Η βρετανική «BNFL» που έχει σχεδόν την αποκλειστικότητα
ανακύκλωσης απεμπλουτισμένου ουρανίου και η θυγατρική της, αμερικανική
«BNFL-Inc», που κατασκευάζει τέτοιες βόμβες, ενώ «καταστρέφει» πυρηνικά
απόβλητα, είναι οι δύο βασικές. Η «BNFL-Inc» συνεργάζεται με την «GTS Duratek
Inc», για την παραγωγή βομβών απεμπλουτισμένου ουρανίου και με την
«Manufackturing Sciences Corp.» για την ανακύκλωση πυρηνικών αποβλήτων. Με το
ίδιο αντικείμενο επίσης ασχολείται και η αμερικανική «Starmet Corp.», πυρηνικά
απόβλητα και απεμπλουτισμένο ουράνιο. Στο ΔΣ της αμερικανικής «BFNL-Inc»
συμμετέχουν ο ναύαρχος Ουίλιαμ Κρόου και ο Τζέιμς Σλέσινγκερ, πρώην υπουργός
Αμυνας και πρώην διευθυντής της CIA. Τα στοιχεία αυτά έρχονται από την ιταλική
εφημερία «Il Manifesto» και αναδημοσιεύτηκαν σε άλλες ελληνικές εφημερίδες.
Ευρύτατη χρήση
Το όπλα DU (απεμπλουτισμένου ουρανίου) και οι επιπτώσεις τους, σε θεωρητικό τουλάχιστον επίπεδο, στην υγεία όσων έρχονται σε επαφή με αυτά δεν είναι κάτι καινούριο. Η ανάπτυξη τέτοιων όπλων άρχισε από το στρατό των ΗΠΑ στη δεκαετία του '70 και από τη Μ. Βρετανία το 1980. Διάφορες υπηρεσίες των ΗΠΑ σε αναφορές τους, που κατά καιρούς έχουν δει το φως της δημοσιότητας, περιγράφουν τις επιπτώσεις από τη χρήση των όπλων DU, ωστόσο οι περιγραφές αυτές επικεντρώνονται στα μέτρα προστασίας του στρατιωτικού προσωπικού που κάνει χρήση αυτών των όπλων και όχι στα μέτρα προστασίας και στις επιπτώσεις που υπάρχουν στον πληθυσμό των περιοχών που γίνεται χρήση τους. Εξάλλου, κάτι τέτοιο μάλλον δεν τους ενδιαφέρει, γιατί τα όπλα αυτά δεν τα χρησιμοποιούν στο δικό τους έδαφος. Από την περιγραφή των επιπτώσεων στο στρατιωτικό προσωπικό και μόνο μπορεί κανείς να υποθέσει το πόσο καταστροφικές είναι οι συνέπειες στον άμαχο πληθυσμό.
Τα όπλα που φέρουν DU, καθώς το μέταλλο αυτό είναι δυόμισι φορές βαρύτερο από το ατσάλι, έχουν την ιδιότητα να διαπερνούν τη θωράκιση των αρμάτων μάχης. Ομως DU, πέρα από τα όπλα προσβολής αρμάτων μάχης, χρησιμοποιείται και για την ενίσχυση της θωράκισης των αρμάτων μάχης έναντι της προσβολής από αντιαρματικά DU. Χρησιμοποιείται όμως και στη βιομηχανία αεροσκαφών (πολεμικών και πολιτικών) σαν έρμα (πρόσθετο βάρος για να ενισχυθεί η σταθερότητα του σκάφους), αλλά και σαν ασπίδα για την προστασία από τη ραδιενέργεια.
Ο πόλεμος στον Περσικό Κόλπο το 1991 αποτέλεσε την πρώτη φορά ευκαιρία για τους Αμερικανούς να δοκιμάσουν στο πεδίο της μάχης όπλα DU, η επόμενη ευκαιρία τους ήταν οι βομβαρδισμοί κατά της Γιουγκοσλαβίας. Σύμφωνα με αναφορά του 1991 του Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας των ΗΠΑ, τα άρματα μάχης των ΗΠΑ πραγματοποίησαν 5.000 βολές με πυρομαχικά DU, ενώ τα αεροσκάφη έκαναν αρκετές δεκάδες χιλιάδες βολές. Στη δε Γιουγκοσλαβία έγιναν 10.000 βολές στη Βοσνία και άνω των 30.000 βολών στο Κοσσυφοπέδιο.
Σύμφωνα με έκθεση του αμερικανικού υπουργείου Αμυνας, με ημερομηνία 4 Αυγούστου 1998, για τις συνέπειες από τη χρήση DU, οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τη χρήση του έχουν μελετηθεί από πολλές κυβερνητικές και μη κυβερνητικές υπηρεσίες πριν και μετά τον πόλεμο του Κόλπου. Η διαπίστωση που κάνει είναι ότι οι συνέπειες δεν είναι άμεσες και ορατές.
Κατά την ίδια έκθεση του Αμερικανικού Πενταγώνου ο σπουδαιότερος κίνδυνος στην υγεία από την έκθεση στο DU υφίσταται για τους παλαίμαχους του πολέμου στον Κόλπο, που βρίσκονταν μέσα ή πάνω στο άρμα μάχης ή άλλο στρατιωτικό όχημα τη στιγμή που χτυπήθηκε με βλήμα DU (πολλά «συμμαχικά» άρματα χτυπήθηκαν από «φίλια» πυρά), όπως επίσης και το προσωπικό που εργάστηκε μέσα ή πάνω σε οχήματα σε περιοχές που μολύνθηκαν από DU. Από το 1993 το Τμήμα Υποθέσεων Παλαιμάχων άρχισε την πραγματοποίηση ελέγχων για τη ραδιενεργό ακτινοβολία σε 33 παλαίμαχους του πολέμου στον Κόλπο, οι οποίοι είχαν τραυματιστεί από «φίλια» πυρά DU και στα σώματά τους είχαν εισχωρήσει θραύσματα από τα βλήματα DU.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ίδιας έκθεσης, υπάρχουν ακόμα 200 στρατιώτες που ανήκουν στην κατηγορία αυτών που μολύνθηκαν από DU, επειδή είτε εργάστηκαν κοντά σε χτυπημένα με DU οχήματα είτε βρέθηκαν μέσα σε μολυσμένες περιοχές. Επίσης μολύνθηκε ένας αριθμός 600 Αμερικανών που συμμετείχαν στην κατάσβεση πυρκαγιάς και στην επιχείρηση καθαρισμού αποθήκης με βλήματα DU που είχε χτυπηθεί από ιρακινά πυρά στο Καμπ Ντόχα. Από όλους αυτούς μόνο η κατηγορία των 33 στρατιωτών που δέχτηκαν στο σώμα τους θραύσματα από DU παρουσιάζουν επίπεδα ουρανίου στα ούρα τους. Αυτό προκύπτει από ιατρικές εξετάσεις που τους έγιναν στο Ιατρικό Κέντρο της Βαλτιμόρης.
Οι υπόλοιποι 200 και 600, οι οποίοι αποδεδειγμένα έχουν μολυνθεί και ασθενήσει στον έναν ή στον άλλο βαθμό, δεν παρουσιάζουν επίπεδα ουρανίου υψηλότερα των φυσιολογικών. Το στοιχείο αυτό δείχνει ότι η μόλυνση από DU δεν μπορεί να ανιχνευτεί παρά μόνο στις περιπτώσεις που υπάρχουν στο σώμα θραύσματα από αυτά τα βλήματα. Συνεπώς και από τις όποιες εξετάσεις γίνουν σε όσους εκτέθηκαν σε μολυσμένες περιοχές, όπως της Γιουγκοσλαβίας, δεν μπορεί να αναμένονται αποτελέσματα που θα επιβεβαιώνουν αυτή τη μόλυνση. Μια τέτοια εξέταση, που όπως έγινε γνωστό θα πραγματοποιηθεί και στο ελληνικό στρατιωτικό προσωπικό και σε άλλους που βρέθηκαν στη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο, επιδιώκει τον καθησυχασμό όσων εκτέθηκαν.
Μια περιγραφή των συνθηκών και των συνεπειών από μόλυνση DU δίνει το αμερικανικό περιοδικό «The Nation» (21 Οκτώβρη 1996):
«Κατά τη διάρκεια του πολέμου υπήρξαν χιλιάδες κυριολεκτικά βετεράνοι που διείσδυσαν σε φλεγόμενα τανκς Ιρακινών, ψάχνοντας για ενθύμια. Μια μελέτη από το Επιχειρησιακό Κέντρο της Ερήμου σε συνεργασία με την Ενωση Καταιγίδα της Ερήμου διαπίστωσε ότι 10.051 βετεράνοι του Κόλπου ανέφεραν τη μυστηριώδη ασθένεια και το 82% από αυτούς ανέβηκαν σε εχθρικά οχήματα. Υπήρξαν και περιστατικά εκρήξεων πυρομαχικών που άφησαν ένα ραδιενεργό σύννεφο να πλανάται πάνω από τις στρατιωτικές βάσεις. Επίσης σε περιστατικά φίλιων πυρών κομμάτια από DU από βλήματα κινήθηκαν ανάμεσα σε συμμάχους στρατιώτες. Αλλοι στρατιώτες χρησιμοποίησαν μικρότερα κομμάτια από DU σαν κρεμαστό στο λαιμό τους. Ενας στρατιώτης δήλωσε: "Δεν ξέραμε τίποτα. Δεν ανακαλύψαμε τίποτα παρά μόνο μετά την επιστροφή μας στα σπίτια μας ότι επρόκειτο για DU"». Ισως η «εξυπνάδα» αυτών των όπλων είναι ο ύπουλος κίνδυνος των μακροχρόνιων, από τις διάφορες ασθένειες, θανατηφόρων συνεπειών.
Ευρύτατη χρήση
Το όπλα DU (απεμπλουτισμένου ουρανίου) και οι επιπτώσεις τους, σε θεωρητικό τουλάχιστον επίπεδο, στην υγεία όσων έρχονται σε επαφή με αυτά δεν είναι κάτι καινούριο. Η ανάπτυξη τέτοιων όπλων άρχισε από το στρατό των ΗΠΑ στη δεκαετία του '70 και από τη Μ. Βρετανία το 1980. Διάφορες υπηρεσίες των ΗΠΑ σε αναφορές τους, που κατά καιρούς έχουν δει το φως της δημοσιότητας, περιγράφουν τις επιπτώσεις από τη χρήση των όπλων DU, ωστόσο οι περιγραφές αυτές επικεντρώνονται στα μέτρα προστασίας του στρατιωτικού προσωπικού που κάνει χρήση αυτών των όπλων και όχι στα μέτρα προστασίας και στις επιπτώσεις που υπάρχουν στον πληθυσμό των περιοχών που γίνεται χρήση τους. Εξάλλου, κάτι τέτοιο μάλλον δεν τους ενδιαφέρει, γιατί τα όπλα αυτά δεν τα χρησιμοποιούν στο δικό τους έδαφος. Από την περιγραφή των επιπτώσεων στο στρατιωτικό προσωπικό και μόνο μπορεί κανείς να υποθέσει το πόσο καταστροφικές είναι οι συνέπειες στον άμαχο πληθυσμό.
Τα όπλα που φέρουν DU, καθώς το μέταλλο αυτό είναι δυόμισι φορές βαρύτερο από το ατσάλι, έχουν την ιδιότητα να διαπερνούν τη θωράκιση των αρμάτων μάχης. Ομως DU, πέρα από τα όπλα προσβολής αρμάτων μάχης, χρησιμοποιείται και για την ενίσχυση της θωράκισης των αρμάτων μάχης έναντι της προσβολής από αντιαρματικά DU. Χρησιμοποιείται όμως και στη βιομηχανία αεροσκαφών (πολεμικών και πολιτικών) σαν έρμα (πρόσθετο βάρος για να ενισχυθεί η σταθερότητα του σκάφους), αλλά και σαν ασπίδα για την προστασία από τη ραδιενέργεια.
Ο πόλεμος στον Περσικό Κόλπο το 1991 αποτέλεσε την πρώτη φορά ευκαιρία για τους Αμερικανούς να δοκιμάσουν στο πεδίο της μάχης όπλα DU, η επόμενη ευκαιρία τους ήταν οι βομβαρδισμοί κατά της Γιουγκοσλαβίας. Σύμφωνα με αναφορά του 1991 του Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας των ΗΠΑ, τα άρματα μάχης των ΗΠΑ πραγματοποίησαν 5.000 βολές με πυρομαχικά DU, ενώ τα αεροσκάφη έκαναν αρκετές δεκάδες χιλιάδες βολές. Στη δε Γιουγκοσλαβία έγιναν 10.000 βολές στη Βοσνία και άνω των 30.000 βολών στο Κοσσυφοπέδιο.
Σύμφωνα με έκθεση του αμερικανικού υπουργείου Αμυνας, με ημερομηνία 4 Αυγούστου 1998, για τις συνέπειες από τη χρήση DU, οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τη χρήση του έχουν μελετηθεί από πολλές κυβερνητικές και μη κυβερνητικές υπηρεσίες πριν και μετά τον πόλεμο του Κόλπου. Η διαπίστωση που κάνει είναι ότι οι συνέπειες δεν είναι άμεσες και ορατές.
Από έρευνες στον πόλεμο του Κόλπου
Κατά την ίδια έκθεση του Αμερικανικού Πενταγώνου ο σπουδαιότερος κίνδυνος στην υγεία από την έκθεση στο DU υφίσταται για τους παλαίμαχους του πολέμου στον Κόλπο, που βρίσκονταν μέσα ή πάνω στο άρμα μάχης ή άλλο στρατιωτικό όχημα τη στιγμή που χτυπήθηκε με βλήμα DU (πολλά «συμμαχικά» άρματα χτυπήθηκαν από «φίλια» πυρά), όπως επίσης και το προσωπικό που εργάστηκε μέσα ή πάνω σε οχήματα σε περιοχές που μολύνθηκαν από DU. Από το 1993 το Τμήμα Υποθέσεων Παλαιμάχων άρχισε την πραγματοποίηση ελέγχων για τη ραδιενεργό ακτινοβολία σε 33 παλαίμαχους του πολέμου στον Κόλπο, οι οποίοι είχαν τραυματιστεί από «φίλια» πυρά DU και στα σώματά τους είχαν εισχωρήσει θραύσματα από τα βλήματα DU.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ίδιας έκθεσης, υπάρχουν ακόμα 200 στρατιώτες που ανήκουν στην κατηγορία αυτών που μολύνθηκαν από DU, επειδή είτε εργάστηκαν κοντά σε χτυπημένα με DU οχήματα είτε βρέθηκαν μέσα σε μολυσμένες περιοχές. Επίσης μολύνθηκε ένας αριθμός 600 Αμερικανών που συμμετείχαν στην κατάσβεση πυρκαγιάς και στην επιχείρηση καθαρισμού αποθήκης με βλήματα DU που είχε χτυπηθεί από ιρακινά πυρά στο Καμπ Ντόχα. Από όλους αυτούς μόνο η κατηγορία των 33 στρατιωτών που δέχτηκαν στο σώμα τους θραύσματα από DU παρουσιάζουν επίπεδα ουρανίου στα ούρα τους. Αυτό προκύπτει από ιατρικές εξετάσεις που τους έγιναν στο Ιατρικό Κέντρο της Βαλτιμόρης.
Οι υπόλοιποι 200 και 600, οι οποίοι αποδεδειγμένα έχουν μολυνθεί και ασθενήσει στον έναν ή στον άλλο βαθμό, δεν παρουσιάζουν επίπεδα ουρανίου υψηλότερα των φυσιολογικών. Το στοιχείο αυτό δείχνει ότι η μόλυνση από DU δεν μπορεί να ανιχνευτεί παρά μόνο στις περιπτώσεις που υπάρχουν στο σώμα θραύσματα από αυτά τα βλήματα. Συνεπώς και από τις όποιες εξετάσεις γίνουν σε όσους εκτέθηκαν σε μολυσμένες περιοχές, όπως της Γιουγκοσλαβίας, δεν μπορεί να αναμένονται αποτελέσματα που θα επιβεβαιώνουν αυτή τη μόλυνση. Μια τέτοια εξέταση, που όπως έγινε γνωστό θα πραγματοποιηθεί και στο ελληνικό στρατιωτικό προσωπικό και σε άλλους που βρέθηκαν στη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο, επιδιώκει τον καθησυχασμό όσων εκτέθηκαν.
Μια περιγραφή των συνθηκών και των συνεπειών από μόλυνση DU δίνει το αμερικανικό περιοδικό «The Nation» (21 Οκτώβρη 1996):
«Κατά τη διάρκεια του πολέμου υπήρξαν χιλιάδες κυριολεκτικά βετεράνοι που διείσδυσαν σε φλεγόμενα τανκς Ιρακινών, ψάχνοντας για ενθύμια. Μια μελέτη από το Επιχειρησιακό Κέντρο της Ερήμου σε συνεργασία με την Ενωση Καταιγίδα της Ερήμου διαπίστωσε ότι 10.051 βετεράνοι του Κόλπου ανέφεραν τη μυστηριώδη ασθένεια και το 82% από αυτούς ανέβηκαν σε εχθρικά οχήματα. Υπήρξαν και περιστατικά εκρήξεων πυρομαχικών που άφησαν ένα ραδιενεργό σύννεφο να πλανάται πάνω από τις στρατιωτικές βάσεις. Επίσης σε περιστατικά φίλιων πυρών κομμάτια από DU από βλήματα κινήθηκαν ανάμεσα σε συμμάχους στρατιώτες. Αλλοι στρατιώτες χρησιμοποίησαν μικρότερα κομμάτια από DU σαν κρεμαστό στο λαιμό τους. Ενας στρατιώτης δήλωσε: "Δεν ξέραμε τίποτα. Δεν ανακαλύψαμε τίποτα παρά μόνο μετά την επιστροφή μας στα σπίτια μας ότι επρόκειτο για DU"». Ισως η «εξυπνάδα» αυτών των όπλων είναι ο ύπουλος κίνδυνος των μακροχρόνιων, από τις διάφορες ασθένειες, θανατηφόρων συνεπειών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου