Tώρα οι Αιγύπτιοι θα φάνε με χρυσά κουτάλια.... από το κοίτασμα Zohr

Υπόσχονται καλύτερες μέρες αλλά φέρνουν ΜΝΗΜΟΝΙΑ και ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΜΕΤΡΑ που μπορεί να επιβάλλει μόνο ο Στρατός με Δικτατορία!  

Τεράστιες προσδοκίες προσπαθούν να δημιουργήσουν τον λαό της Αιγύπτου οι δικτάτορες και τα Καθεστωτικά ΜΜΕ σχετικά με τα προσφάτως ανακαλυφθέντα ενεργειακά κοιτάσματα.

Φυσικά, παρόμοιες ελπίδες επιχειρούν να καλλιεργήσουν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το αστικό στρατιωτικό-δημοσιογραφικό-καθηγητικό κατεστημένο, οι εφοπλιστές, οι επιχειρηματίες της ενεργειακής οικονομίας  σε Ελλάδα και Κύπρο.

Προβάλουν την αντίληψη ότι μπορεί και στην περιοχή να εφαρμοστεί ένα Νορβηγικό μοντέλο εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων που πριμοδότησε "την δημοκρατία, το κοινωνικό κράτος, ένα καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο"...

Αποκρύπτουν τι τι συμβαίνει σήμερα στη Νορβηγία, την επέλαση του ολοκληρωτικού καπιταλισμού σε παγκόσμιο επίπεδο. Τις νεοφιλελεύθερες συνταγές για την οικονομία, την αποδιάρθρωση του κοινωνικού κράτους, τη δουλοποίηση της εργατικής τάξης, το σύγχρονο Επιχειρηματικό κράτος Άμυνας-Ασφάλειας που επιβάλλεται παντού είτε με Κοινοβουλευτικό Ολοκληρωτισμό είτε με Στρατιωτική Δικτατορία.
Κάνετε λοιπόν υπομονή, συμβάλλετε όλοι στη μεγάλη εθνική προσπάθεια να βγούμε από τα Μνημόνια, να ικανοποιήσουμε τις βάρβαρες απαιτήσεις Ελλήνων και ξένων δανειστών, ότι απαιτούν εργοδότες-ΕΕ-ΔΝΤ και ελάτε όλοι να συμμετέχετε στο νέα Μεγάλη Ιδέα: ΑΟΖ, Ενεργειακά κοιτάσματα...

Βάλετε πλάτη λοιπόν στον επιθετικό-πολεμικό Άξονα που συγκροτούν τα κράτη Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου-Ισραήλ..

Οι αστοί είναι αποφασισμένοι:

Ακόμη και για θερμό επεισόδιο... Ακόμη και για Πόλεμο.

Έτσι και αλλιώς εργάτες θα βρεθούν ξανά εναντίον εργατών για τα δικά τους κέρδη, για τα δικά τους τεράστια κέρδη...

Ας πάμε λοιπόν στην Αίγυπτο, που όχι μόνο αποτελεί κρίκο αυτού του γεωπολιτικού σχεδίου, αλλά μας προσφέρει πλούτο συμπερασμάτων για το τι σημαίνει αυτή η ιστορία, ποιος πληρώνει και ποιος κερδίζει...   

Σύμφωνα λοιπόν με την αρθρογραφία με δυναμικό 850 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων φυσικού αερίου, το κολοσσιαίο αιγυπτιακό κοίτασμα Zohr, θα είναι πηγή ενέργειας για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό λοιπόν το κοίτασμα έχει αναπτυχθεί κατά 80% από την ιταλική ενεργειακή εταιρία ΕΝΙ, όπως αναφέρει σε δελτίο Τύπου που εξέδωσε, μετά τη συνάντηση του πρωθυπουργού της Αιγύπτου, με τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρίας, η οποία αφορούσε το μέλλον του κοιτάσματος. 

Όπως μας πληροφορεί το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΚΥΠΕ), «…η ΕΝΙ είναι παρούσα στην Αίγυπτο από το 1954, μέσω της θυγατρικής της IEOC», ενώ η εταιρία είναι ο «κύριος παραγωγός στη χώρα, με παραγωγή περίπου 230.000 βαρελιών ισοδυνάμου πετρελαίου ημερησίως». 

Κέρδη λοιπόν για τους δικτάτορες, αναβάθμιση της θέσης του αιγυπτιακού αστικού κατεστημένου και του στρατού που δρα επίσης ως ο μεγαλύτερος επιχειρηματίας της αιγυπτιακής οικονομίας, εμπλοκή στον ενδοιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, αλλά και κέρδη για τους ενεργειακούς κολοσσούς.

Βέβαια, κέρδη και μάλιστα πολλά υπάρχουν και για άλλους. Είναι τα τρομερά εξοπλιστικά προγράμματα που μοιράζονται οι πολεμικές βιομηχανίες των ιμπεριαλιστικών κρατών, με πρώτες αυτών των ΗΠΑ που δίνουν και οικονομική βοήθεια... Αξίζει να δούμε γιατί! 

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο δικτάτορας Σίσι, στρατάρχης εν αποστρατεία, εγκαινίασε τη μεγαλύτερη στρατιωτική βάση στη Μέση Ανατολή  στις 22 Ιουλίου, που έλαβε τη ονομασία «Mohamed Naguib» και βρίσκεται δυτικά της Αλεξάνδρειας. Αναλυτές κάνουν λόγο για "εποχές που η σκιά ενδεχόμενης σύγκρουσης σε ένα ιδιότυπο «πόλεμο πλουτοπαραγωγικών πηγών»!

Όσον αφορά την ονομασία που έλαβε η βάση, ο Μοχάμεντ Ναγκίμπ ήταν ο κύριος ηγέτης της επανάστασης του 1952, η οποία έβαλε τέλος στη δυναστεία του Μοχάμεντ Άλι, η οποία κυβερνούσε την Αίγυπτο από το 1805 μέχρι το 1952. Στη βάση θα υπάρχει και μουσείο προς τιμήν του Ναγκίμπ. 

Μεγαλύτερη σημασία έχει όμως, ότι θα αποτελέσει το αρχηγείο των ενόπλων δυνάμεων για τα βόρια σύνορα της χώρας…

Άρα λοιπόν η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων μπορεί να δημιουργεί τεράστια κέρδη, αλλά φέρνει πιο κοντά την πιθανότητα πολεμικής σύγκρουσης, απαιτεί νέες θυσίες από τον χειμαζόμενο λαό της Αιγύπτου.

Ας δούμε όμως πως εξοπλίζεται ο στρατός της Αιγύπτου και ποιος είναι ο ρόλος των ΗΠΑ. Σε αυτό το ερώτημα έχει απαντήσει το FORTUNEGREECE.COM με το άρθρο "Πού πηγαίνει η αμερικανική βοήθεια στην Αίγυπτο;"

Ένα κείμενο του Στηβ Χάργκριβς, γραμμένο το 2013, που αξίζει να μελετήσουμε.

Διαβάζουμε λοιπόν:

Τα στρατιωτικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην περιοχή δεν χωρούν(;) «δημοκρατικούς ηρωισμούς».

Στις φωτογραφίες και στις τηλεοπτικές εικόνες από την στρατιωτική κατάληψη της εξουσίας στην Αίγυπτο είναι αδύνατον να μην παρατηρήσει κάποιος πόσα πολλά από τα όπλα που χρησιμοποιούνται είναι κατασκευασμένα στις ΗΠΑ. Εκτός από αμερικανικής κατασκευής τζιπ και τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, τους διαδηλωτές υποδέχεται η φράση «Made in the USA» τυπωμένη πάνω στα δακρυγόνα.

Όλα αυτά είναι όμως μικροπράγματα, αν τα συγκρίνουμε με το σύνολο της αμερικανικής βοήθειας στην Αίγυπτο που μόνο πέρυσι άγγιξε τα 1,55 δισεκατομμύρια δολάρια. Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της βοήθειας -1,3 δισεκατομμύρια δολάρια- αφορούσε στρατιωτικό εξοπλισμό, συντήρηση και εκπαίδευση.

Τα χρήματα κατατίθενται σε ένα λογαριασμό στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Νέας Υόρκης, στον οποίο έχει πρόσβαση η Αίγυπτος για να προβαίνει σε πληρωμές μακροπρόθεσμων συμβολαίων που υπογράφει με αμυντικές βιομηχανίες. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ συνυπογράφει τα συμβόλαια, εγγυώμενη την καταβολή των πληρωμών. Αν η βοήθεια στην Αίγυπτο ανασταλεί, το πιθανότερο είναι ότι η αμερικανική κυβέρνηση παραμένει υπεύθυνη για τις συμφωνίες που έχει συνάψει η Αίγυπτος μέχρι τώρα, σύμφωνα με μία έκθεση της υπηρεσίας ερευνών του Κογκρέσου.

Ας δούμε τώρα τα πιο ακριβά οπλικά συστήματα που έχει λάβει η Αίγυπτος τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με έναν κατάλογο που διατηρεί το αμερικανικό Υπουργείο Άμυνας.

24 μαχητικά αεροσκάφη F-16

Έτος: 2009

Συνολικό κόστος: 3,2 δισεκατομμύρια δολάρια

Η Lockheed Martin κατασκευάζει το F-16 για την Αίγυπτο και για άλλες 25 χώρες. Το μεγαλύτερο κομμάτι της αιγυπτιακής παραγγελίας, που αφορούσε 20 αεροσκάφη, έχει ήδη παραδοθεί. Ο Πρόεδρος Ομπάμα έχει διακόψει προσωρινά την παράδοση των υπόλοιπων αεροσκαφών, αναμένοντας την ολοκλήρωση μιας σχετικής έκθεσης. «Η επόμενη πληρωμή πρέπει να καταβληθεί στο λογαριασμό ως τις 30 Σεπτεμβρίου, αλλιώς η εντολή πληρωμής θα πάψει να ισχύει», ανέφερε στο Fortune ένας κυβερνητικός παράγοντας των ΗΠΑ.

Τα F-16 κατασκευάζονται στο Fort Worth, Texas και στην Τουρκία. Το εργοστάσιο στο Forth Worth απασχολεί 450 άτομα, και υπάρχει ανησυχία ότι η διακοπή της βοήθειας στην Αίγυπτο θα κοστίσει αμερικανικές θέσεις εργασίας -όχι μόνο στα εργοστάσια βασικής συναρμολόγησης, αλλά και σε δεκάδες επιχειρήσεων που παρέχουν ανταλλακτικά.

125 κιτ για τα κύρια άρματα μάχης M-1 Abrams

Έτος: 2011

Συνολικό κόστος: 1,3 δισεκατομμύριο δολάρια

Από το τέλος της δεκαετίας του ’80, η Αίγυπτος έχει συνάψει συμφωνία για τη συμπαραγωγή του M-1. Μέρη του άρματος μάχης -τα επονομαζόμενα και κιτ- κατασκευάζονται από την General Dynamics σε εργοστάσια στις ΗΠΑ και στη συνέχεια μεταφέρονται στην Αίγυπτο και συναρμολογούνται σε μία μονάδα λίγο έξω από το Κάιρο.

12 επιθετικά ελικόπτερα Apache

Έτος: 2009

Συνολικό κόστος: 820 εκατομμύρια δολάρια

156 νέοι κινητήρες για τα F-16

Έτος: 2009

Συνολικό κόστος: 750 εκατομμύρια δολάρια

6 μεταφορικά ελικόπτερα Σινούκ

Έτος: 2009

Συνολικό Κόστος: 308 εκατομμύρια δολάρια

Η Αίγυπτος λαμβάνει περίπου το ¼ του συνόλου της εξωτερικής στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ (το Ισραήλ παίρνει περίπου το 60%). Τα χρήματα της βοήθειας ισοδυναμούν με το 1/3 του συνολικού στρατιωτικού προϋπολογισμού της Αιγύπτου και διοχετεύονται για την αγορά του 80% όλων των νέων οπλικών συστημάτων.

Οι Αμερικανοί νομοθέτες έχουν δικαιολογήσει εδώ και χρόνια τη βοήθεια ως εργαλείο διατήρησης των συμφερόντων των ΗΠΑ στην περιοχή. Η Αίγυπτος έχει συμφωνήσει να μην επιτεθεί στο Ισραήλ και να παρέχει στις ΗΠΑ προνομιακή πρόσβαση στη Διώρυγα του Σουέζ.

Είναι επίσης δεδομένο ότι η στρατιωτική αυτή βοήθεια προσέφερε στις ΗΠΑ την πρωτοκαθεδρία στη χώρα. Το γεγονός αυτό ίσως παίξει το ρόλο του στην απόφαση της κυβέρνησης Ομπάμα ως προς το αν αυτή η βοήθεια αξίζει τον κόπο, και το ποιες θα είναι οι συνέπειες αν ανασταλεί".

Αυτά γράφονταν το 2013.

Αλλά οι πολεμικές βιομηχανίες των ΗΠΑ δεν είναι οι μόνες που κερδίζουν.

Το 2014 σημειώνεται η επιλογή των δικτατόρων για αγορά ρωσικών οπλικών συστημάτων αξίας 4 δισ. ευρώ μεταξύ των οποίων είναι πολύ πιθανό να περιλαμβάνονται και μαχητικά αεροσκάφη MiG-35, όπως επίσης S-300PMU2, Pantsir S1, επάκτιες πυροβολαρχίες υπερηχητικών βλημάτων του συστήματς Bastion P-800, αλλά και άρματα μάχης Τ-90 τα οποία σαρώνουν σε εξαγωγές στην Μέση ανατολή, καθώς θεωρούνται τα κορυφαία σε σχέση κόσοτυς απόδοσης άρματα με την τιμή τους να βρίσκεται στο 50% της τιμής των δυτικών αρμάτων μάχης.

Το 2015 οδηγήθηκε σε συμφωνία με τη Γαλλία για εφοδιασμό με για οπλικά συστήματα όπως τονίζει η LE MONDE.

Η γραμμή παραγωγής των μαχητικών αεροσκαφών Rafale στο εργοστάσιο της γαλλικής βιομηχανίας Dassault στο Μερινιάκ, κοντά στο Μπορντό της νοτιοδυτικής Γαλλίας.

Σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα Le Monde, μονογραφήθηκε σημαντική συμφωνία πώλησης γαλλικών οπλικών συστημάτων στην Αίγυπτο, συνολικής αξίας άνω των πέντε δισ. ευρώ. Στην καταρχήν συμφωνία περιλαμβάνεται η πώληση 24 μαχητικών αεροσκαφών Rafale, μίας φρεγάτας FREEM και πυραύλων μικρού και μέσου βεληνεκούς MBDA. 

Φυσικά, η διαδικασία αγοράς οπλικών συστημάτων είναι δυναμική, εξελισσόμενη και επηρεάζεται από μια σειρά οικονομικών-πολιτικών παραγόντων.

Επίσης όμως στάσιμη δεν παραμένει ούτε η κατάσταση του Αιγυπτιακού λαού. Η κατάσταση του συνεχώς επιδεινώνεται.

Η υποτίμηση του νομίσματος πλήττει κυρίως τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα, αφού τα προϊόντα ακριβαίνουν συνεχώς. 

Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να βάλει πλαφόν στις τιμές των φρέσκων τροφίμων. 

Όσοι βασίζονται σε προνοιακά επιδόματα, δυσκολεύονται να βρούνε βασικά είδη, όπως ρύζι και ζάχαρη, στα κρατικά παντοπωλεία. Η έλλειψη δολαρίων περιορίζει τις εισαγωγές αυτών των προϊόντων.

«Περιμένουμε αύξηση τιμών τις επόμενες ημέρες, πώς θα ζήσει ο κόσμος;» αναρωτιέται καταστηματάρχης στο Κάιρο «Πού θα βρούνε χρήματα; Οι τιμές νερού και ηλεκτρικού ανέβηκαν, όλα ακριβαίνουν.»

«Πώς θα ζήσουμε με αυτή την κατάσταση; Πώς θα αγοράσω τα απαραίτητα για το σπίτι; Πού είναι οι χαμηλές τιμές που υπόσχονται; Το δολάριο ακριβαίνει και θα τρώμε πέτρες» διαμαρτύρεται κάτοικος της αιγυπτιακής πρωτεύουσας.

Σε διάγγελμά του, ο Πρόεδρος της Αιγύπτου, Αμπτέλ Φατάχ Αλ Σίσι, υποσχέθηκε ότι θα πουλούσε τον ίδιο του τον εαυτό για να βελτιώσει την κατάσταση, γεγονός που προκάλεσε κύμα ειρωνικών σχολίων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Το κείμενο που παραθέτουμε μας προσφέρει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα , παρά τις όποιες διαφωνίες μας για τις εκτιμήσεις στις οποίες προβαίνει: 

http://www.liberal.gr
Αίγυπτος: Πληθωρισμός, στρατός και ΔΝΤ

Του Φίλιππου Δευτεραίου*

Σε αντίθεση με διάφορους ηγέτες ανά τον κόσμο, ο πρόεδρος της Αιγύπτου, Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι είναι ικανοποιημένος με την εκλογή Τραμπ. Σε συνέντευξή του στους FinancialTimes, είχε εκφράσει την πίστη του ότι ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ θα μπορούσε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την τρομοκρατία, ενώ πιθανή συνεργασία ΗΠΑ-Ρωσίας θα ενίσχυε περαιτέρω τη σταθερότητα στη Μέση Ανατολή. Με αυτή τη δήλωση υπονοούσε ότι η τρομοκρατία επεκτείνεται πέραν του ISIS, περιλαμβάνοντας και τη Μουσουλμανική Αδερφότητα, το πολιτικό κίνημα το οποίο ανέτρεψε το 2013.

Οι ελπίδες της αιγυπτιακής κυβέρνησης είναι πως, αντί για μια διοίκηση υπό τον Ομπάμα, η οποία κατηγορούνταν από τους Αιγύπτιους ότι υποστηρίζει την Αδερφότητα, η κυβέρνηση Τραμπ θα υποστηρίξει και θα νομιμοποιήσει το καθεστώς Σίσι σε μια περίοδο σημαντικών προκλήσεων για την εθνική οικονομία.[1]

Αξίζει να σημειωθεί πως στο πρόσφατο εκτελεστικό διάταγμα του προέδρου Trump για την απαγόρευση εισόδου σε πολίτες ορισμένων ισλαμικών χωρών, τρεις χώρες εξαιρέθηκαν, μεταξύ αυτών και η Αίγυπτος.

Πηγή: TheEconomist[1]

Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να αναλυθούν οι υφιστάμενες προκλήσεις για την αιγυπτιακή οικονομία, και πώς αυτές μπορούν να επηρεάσουν το πολιτικό κλίμα της χώρας. Ιδιαίτερης μνείας χρήζει ο ρόλος του εθνικού στρατού και πώς περιπλέκεται με την ιδιωτική πρωτοβουλία.

Με έναν πληθυσμό άνω των 90 εκ. κατοίκων και ρυθμό ανάπτυξης 2.5%, το 27% των Αιγυπτίων ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, ποσοστό μεγαλύτερο από το 25% που υφίστατο προ της Αραβικής Άνοιξης. Η ανεργία έχει ξεπεράσει το 12% ενώ το δημόσιο χρέος είναι πλέον μεγαλύτερο από το ΑΕΠ. Ο τουρισμός έχει δεχθεί ισχυρό πλήγμα διότι η ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή επιδεινώθηκε, ενώ οι παραδοσιακοί σύμμαχοι του Κόλπου έχουν «κουραστεί» να στηρίζουν την Αίγυπτο. Μάλιστα, οι σχέσεις με τη Σαουδική Αραβία είναι αρκετά τεταμένες.

Ένας ακόμη παράγων που προκάλεσε πίεση στον δείκτη τιμών καταναλωτή της Αιγύπτου είναι η παγκόσμια αύξηση της τιμής της ζάχαρης καθ’ όλη τη διάρκεια του 2016. Στις αρχές του 2017 η τιμή σημείωσε ορισμένη πτώση όμως δε μπορεί να αγνοηθεί η ουσιαστική άνοδός της. Ως χώρα που καταναλώνει μεγάλες ποσότητες ζάχαρης κατ’ άτομο αλλά και συνολικά, η έλλειψη που αντιμετώπισε ήρθε ως αποτέλεσμα της εθνικής οικονομικής κατάστασης. Από τις αναταραχές του 2011 σημειώθηκε εκροή ξένων κεφαλαίων (σε επενδυτικό και τουριστικό επίπεδο). Η παράλληλη πτώση της αξίας της αιγυπτιακής λίρας σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα κατέστησε εξαιρετικά δύσκολη την εισαγωγή ζάχαρης. Απώτερη συνέπεια της παραπάνω εξέλιξης ήταν – για άλλη μια φορά – η απειλή πυροδότησης κοινωνικών εντάσεων.

Τιμή ζάχαρης



Πηγή: BloombergLP

Τουριστικές εισροές (2011-2016)




Πηγή: BloombergLP

Υπό αυτές τις συνθήκες, η Αίγυπτος υπέγραψε συμφωνία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και δεσμεύτηκε να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις οι οποίες γνώρισαν αντίσταση επί σειρά ετών και κυβερνήσεων.[2]

Μετά την υπογραφή του μνημονίου, η δημοτικότητα του Σίσι έπεσε, ενώ η κριτική που του ασκείται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εντάθηκε. Ταυτόχρονα όμως, είναι γεγονός ότι οι Αιγύπτιοι δεν έχουν υπομονή για νέες αναταραχές, και σε αυτό ακριβώς ποντάρει ο Σίσι με κατά καιρούς δηλώσεις του όπως ότι ο αιγυπτιακός λαός έχει το σθένος να προβεί σε θυσίες. Οι θυσίες όμως πρέπει να γίνουν σε ένα ολοένα ασφυκτικότερο οικονομικό κλίμα: ενδεικτικά ανφέρεται πως, τον περασμένο Οκτώβριο, η κυβέρνηση επέβαλε φόρο προστιθέμενης αξίας, πάγωσε τις αυξήσεις μισθών στον δημόσιο τομέα, και – το πιο επίπονο όλων – επέτρεψε στην αιγυπτιακή λίρα να διακυμαίνεται ελεύθερα στις αγορές. Άμεση συνέπεια ήταν η μείωση της αξίας της έναντι του δολαρίου στο μισό.

Αυτές οι μεταρρυθμίσεις οδήγησαν στη σύναψη τριετούς μνημονίου συνεργασίας με το ΔΝΤ, σε μια προσπάθεια να εξομαλυνθούν τα δημοσιονομικά μεγέθη της Αιγύπτου. Αποτέλεσμα των προαναφερθέντων μέτρων ήταν η εκτίναξη του πληθωρισμού (παραπάνω από 25%). Μάλιστα, εκτιμάται από τις αγορές ότι θα παραμείνει σε διψήφια μεγέθη κατά τη διάρκεια του 2017. Με άλλα λόγια, το κόστος ζωής για τους Αιγύπτιους αυξήθηκε απότομα. Η αντίδραση της κυβέρνησης ήταν να βοηθήσει τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα παρέχοντας χρήματα (με κουπόνια) και δωρεάν τρόφιμα. Στόχος του Σίσι είναι να επωφελήσει αυτή η «κρατική ενίσχυση» τα «σωστά» άτομα.

Ποσοστά ανεργίας (2003-2016)




Πηγή: Bloomberg LP

Πληθωρισμός (2011-2017)




Πηγή: BloombergLP

Η σχέση στρατού-ιδιωτικού τομέα

Σε αυτό το σημείο, ο πρόεδρος Σίσι αξιοποιεί τα στρατεύματα. Είναι γνωστό εξάλλου πως κατά το παρελθόν έχει βασιστεί στον στρατό ώστε να διαχειριστεί εθνικά εγχειρήματα τα οποία μπορούν να τονώσουν το ηθικό της χώρας, όπως η διώρυγα του Σουέζ. Ο ρόλος του στρατού στην εθνική οικονομία έχει τις ρίζες του στην δεκαετία του 1960, κατά τη διάρκεια των πολέμων με το Ισραήλ. Μετά την υπογραφή ειρηνευτικής συνθήκης το 1979, εστίασε στην ανοικοδόμηση κτιρίων, όμως οι δραστηριότητές του διογκώθηκαν επί προεδρίας Σίσι. Ενδεικτικά αναφέρεται πως πλέον ο στρατός έχει συστήσει εργοστάσια παραγωγής τσιμέντου και ατσαλιού. Μάλιστα, με νέο νόμο, παρέχεται η δυνατότητα να συστήσει τις δικές του εταιρίες με τη συνευσφορά εγχώριου ή και ξένου κεφαλαίου.

Το ερώτημα που τίθεται μέσα από αυτές τις δραστηριότητες είναι σε ποιο βαθμό και προς ποια κατεύθυνση επηρεάζει τον – ούτως ή άλλως – διαρκώς συρρικνούμενο ιδιωτικό τομέα.

Ένα μεγάλο τμήμα των Αιγυπτίων θεωρεί πως – σε μια περίοδο αυξημένου πληθωρισμού – η βοήθεια του στρατού με την παροχή τροφίμων (που παρήγε από τις δικές του καλλιέργειες) είναι δημόσιο λειτούργημα. Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκονται και οι κατά καιρούς δηλώσεις του Σίσι, ο οποίος έχει ξεκαθαρίσει πως τέτοιες κινήσεις είναι απαραίτητες σε δύσκολες περιόδους και μπορούν να δώσουν ώθηση στην οικονομία. «Κανείς δεν πρέπει να ανησυχεί ότι δε θα υποστηρίξω τον ειλικρινή επενδυτή που θα επωφελήσει την χώρα του αλλά και τον εαυτό του». Κάποια άλλη στιγμή εξέφρασε την πεποίθησή του ότι ο στρατός έπρεπε να παρέμβει σε ορισμένα εγχειρήματα λόγω του όγκου της εργασίας που έπρεπε να αποπερατωθεί (πχ. Διώρυγα του Σουέζ). Τέλος, έχει διαμηνύσει ότι ο στρατός θα ολοκληρώσει 1350 έργα έως το τέλος του 2018, συμβάλλοντας κατά 1-1,5% στο ΑΕΠ.

Ωστόσο, το εύλογο αντεπιχείρημα είναι πως ο φόβος του ανταγωνισμού με έναν τόσο ισχυρό φορέα όπως ο στρατός, ο οποίος δε λογοδοτεί, αποθαρρύνει τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα και απωθεί τις ξένες άμεσες επενδύσεις, πλήττοντας έτσι την οικονομία. Κατά τη γνώμη του γράφοντος, η αιγυπτιακή οικονομία βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο, όπου η εφαρμογή των συμπεφωνημένων με το ΔΝΤ έχει μεγαλύτερη βαρύτητα παρά ο πιθανός παραγκωνισμός του ιδιωτικού τομέα. Φυσικά, όπως δήλωσεoEmadal-DinHussein, διευθυντής της εφημερίδας Shorouk, «πρέπει να γίνει μια σοβαρή συζήτηση για το αν η συμμετοχή του στρατού επηρέασε την επιχειρηματική δραστηριότητα ή όχι».

Μέχρι τότε, εκτιμάται πως η οικονομική δραστηριότητα του στρατού θα συνεχίσει να δρα συμπληρωματικά. Αυτά, σε συνδυασμό με την απουσία αντοχής του αιγυπτιακού λαού για νέο κύκλο αναταραχών θα δώσουν τη δυνατότητα στον Σίσι να αντιμετωπίσει ευθέως τη μεγαλύτερη πρόκληση: την εφαρμογή των μέτρων που υπεγράφησαν τον περασμένο Νοέμβριο. Εξ΄αντιδιαστολής ορώμενο, το ενδεχόμενο νέων κοινωνικών αναταραχών θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη πολιτική και οικονομική αστάθεια (π.χ. εκροή κεφαλαίων και πληθωριστικό σπιράλ): ένας φαύλος κύκλος όπου το μόνο ασαφές – και συνάμα αδιάφορο – θα είναι ποιος τον πυροδότησε: οι πολιτικές ή οι οικονομικές συγκυρίες".

Αλήθεια, πιστεύεται ακόμη ότι ο κόσμος της εργασίας έχει να περιμένει τίποτε θετικό από τον Στρατό, το αστικό κατεστημένο και τους Δικτάτορες;

Έχουμε εμείς θέση στα ¨εθνικά τους σχέδια" εκτός του Αναλώσιμου;

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

*Ο Φίλιππος Δευτεραίος είναι ερευνητής στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων. Επίσης, είναι απόφοιτος Διεθνών & Ευρωπαϊκών Σπουδών (Πάντειο Πανεπιστήμιο) και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών με ειδίκευση στο Ευρωπαϊκό Τραπεζικό Δίκαιο.

[1] Many American allies are troubled, and threatened, by Donald Trump’s foreign policy, The Economist, 4/2/2017, διαθέσιμο στο http://www.economist.com/news/briefing/21716081-alliances-and-institutions-half-century-making-seem-imperilled-many-american-allies-are

[2] IMF Executive Board Approves US$12 billion Extended Arrangement Under the Extended Fund Facility for Egypt, International Monetary Fund, 11/11/2016, διαθέσιμο στο http://www.imf.org/en/News/Articles/2016/11/11/PR16501-Egypt-Executive-Board-Approves-12-billion-Extended-Arrangement