Δευτέρα 10 Ιουλίου 2017

Όταν οι πόλεμοι γεννούν τέρατα, το Σύνδρομο της Κύπρου

Ο Μανώλης Δουρής το 1994 βιάζει και δολοφονεί τον 6 χρονο γιο του με την Ελλάδα να συγκλονίζεται από το στυγερό έγκλημα.
Ο Δουρής άνηκε στις δυνάμεις της ΕΛΔΥΚ και πολέμησε στην Κύπρο κατά την Τουρκική εισβολή, η οποία ακολούθησε την αποτυχημένη ανατροπή του Μακάριου από το Ελληνικό καθεστώς....
Παρακολουθώντας τους δημοσιογράφους να αναμασούν τη φιλοπόλεμη κυβερνητική προπαγάνδα, να μιλούν με τόση ευκολία για θερμά επεισόδια στο Αιγαίο και το ενδεχόμενο σύγκρουσης στην Κύπρο...
Διαπιστώνουμε ότι τα στρατευμένα παιδιά, όλος ο κόσμος της εργασίας σε Ελλάδα και Τουρκία θεωρείται Αναλώσιμος.

Αυτοί υπολογίζουν και μετράνε μόνο ΑΟΖ-κοιτάσματα-αγωγούς.

Όμως, εμείς είμαστε αναγκασμένοι να κοιτάξουμε κάτω από τα non papaer της χειραγώγησης, πίσω από τους τηλεοπτικούς δέκτες της καθεστωτικής παραπληροφόρησης...

Εκεί είμαστε όλοι εμείς, που πρέπει να τους Αντισταθούμε, πρέπει να τους Αρνηθούμε την συμμετοχή-συνενοχή μας στους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς τους.

Είναι οι φαντάροι της ΕΛΔΥΚ. Μπορούμε άραγε να κατανοήσουμε και μοιραστούμε την αγωνία των γονιών που τα στρατευμένα παιδιά τους υπηρετούν στην Κύπρο....

ΚΥΠΡΟΣ 1974-ΕΛΛΑΔΑ 1994

Ο Μανώλης Δουρής το 1994 βιάζει και δολοφονεί τον 6 χρονο γιο του με την Ελλάδα να συγκλονίζεται από το στυγερό έγκλημα. Η ιστορία από την αρχή αναφέρει σύμφωνα με την Μηχανή του χρόνου:

Το βράδυ της παραμονής της πρωτοχρονιάς, ο μικρός Νίκος άργησε να επιστρέψει στο σπίτι, κάνοντας τους γονείς του και τα έξι αδέλφια του να ανησυχήσουν. Ο Μανώλης και η Γεωργία Δουρή απευθύνθηκαν αμέσως στην αστυνομία, όπου δήλωσαν την εξαφάνιση του γιου τους. Αν και δεν είχαν περάσει οι απαιτούμενες ώρες, μετά τις οποίες αρχίζουν επίσημα οι έρευνες, οι αρχές κινητοποιήθηκαν άμεσα. Το ίδιο και η τοπική κοινωνία της Ερμιόνης. Αστυνομικοί αλλά και γείτονες, συγγενείς και φίλοι της οικογένειας «χτένιζαν» την περιοχή, για να βρουν το εξάχρονο αγόρι.
Τελικά ο Μανώλης Δουρής μαζί με ένα γιο του βρήκαν το παιδί νεκρό και κακοποιημένο. Ο μικρός Νίκος Δουρής, βρέθηκε νεκρός και κακοποιημένος σεξουαλικά. Το πτώμα του αγοριού ήταν κρυμμένο στο μαντρότοιχο μιας αλάνας, κοντά στο σπίτι της οικογένειας. Ο ιατροδικαστής Φίλιππος Κουτσάφτης ανέφερε στο πόρισμά του ότι το παιδί πέθανε από ασφυξία, καθώς ο δράστης του είχε κλείσει τη μύτη και το στόμα, αφού πρώτα το είχε βιάσει.
Ακολούθησαν σκηνές τραγωδίας. Ο πατέρας θρηνούσε σπαρακτικά για το χαμό του παιδιού του και ορκιζόταν να εκδικηθεί το φονιά. Στα μάτια της κοινωνίας, που παρακολουθούσε σοκαρισμένη τις εξελίξεις, ο Δουρής ήταν ο χαροκαμένος πατέρας. Σύντομα όμως έγινε η μεγάλη ανατροπή. Ο Μανώλης Δουρής συνελήφθη και ομολόγησε το έγκλημά του.
Οι αντιφάσεις στην κατάθεση του και το γεγονός ότι βρήκε ο ίδιος το πτώμα σε ένα μέρος που μόνο κάποιος που ήξερε, θα έψαχνε, έκαναν τους αστυνομικούς να τον υποψιαστούν. Στην ανάκριση έσπασε γρήγορα και προσπάθησε να δικαιολογηθεί: «Με κυριεύει μια σπάνια ασθένεια, με μεταμορφώνει. Με έπιαναν κρίσεις και δεν έβλεπα μπροστά μου. Ο καθένας στη θέση μου το ίδιο μπορεί να έκανε», είπε ο παιδοκτόνος στην ομολογία του. Το κλίμα αντιστράφηκε αμέσως. Η κοινή γνώμη όχι μόνο χαρακτήρισε τον Δουρή «ανθρωπόμορφο τέρας» και «κτήνος», αλλά απαιτούσε την παραδειγματική τιμωρία του….
Ο Δουρής τελικά φυλακίζεται σε ισόβια κάθειρξη και όπως αναμενόταν εφαρμόζεται ο άτυπος νόμος της φυλακής για τους παιδοκτόνους, βιάζεται επανειλημμένα και τελικά αυτοκτονεί στο κελί του, κρεμάζεται με ένα καλώδιο τηλεόρασης. 


Τα προηγούμενα χρόνια: 

Ο Δουρής άνηκε στις δυνάμεις της ΕΛΔΥΚ και πολέμησε στην Κύπρο κατά την Τουρκική εισβολή. Έχοντας από πίσω του ένα ιστορικό ψυχικών διαταράξεων και σε συνδυασμό με τις φρικαλεότητες του πολέμου στην συγκλονιστική μάχη του Γερόλακκου όπου 1000 ΕΛΔΥΚάριοι μάχονται απέναντι σε 20.000 βαριά οπλισμένων Τούρκων δεν άφησαν κανένα περιθώριο βελτίωσης στην ψυχική του υγεία.

Ο Δουρής προσπαθεί να σκοτώσει μετά τον πόλεμο τρεις συναδέλφους του, υποστηρίζοντας ότι τους πέρασε για Τούρκους. Αμερικανοί αρκετά χρόνια αργότερα διαπιστώνουν ένα σύνδρομο πανομοιότυπο με του πολέμου του Βιετνάμ, ονομάζεται το σύνδρομο της Κύπρου. Η προδιάθεση, η έντονη βία και οι φρικιαστικές εικόνες του πολέμου ενώνονται αρμονικά με τα χημικά – καρκινογόνα όπλα που χρησιμοποιούσαν οι Τούρκοι και δεν μετατρέποντας απλούς στρατιώτες σε τέρατα.



ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ

ΜΕΤΑ το τέλος της θητείας του, ο Μανώλης Δουρής είχε νοσηλευθεί σε ψυχιατρείο τόσο στη Λευκωσία όσο και, αργότερα, στην Ελλάδα. Επί 20 χρόνια, μέχρι εκείνο το φρικτό πρώτο ξημέρωμα του 1994, οπότε σκότωσε τον 6χρονο Νίκο, κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να εξετάσει αν εκείνος ο άνθρωπος χρειαζόταν οποιαδήποτε βοήθεια.

Η αλήθεια είναι ότι δεν αποδείχτηκε ποτέ αν ο Δουρής ήταν ο πραγματικός δολοφόνος του παιδιού του. Ο άρρωστος άντρας έγινε στόχος από την κοινωνία τότε, οι μαρτυρίες του ήταν αλλοπρόσαλλες και ήταν εγκλωβισμένος σε ένα ψέμα, μια αλήθεια και έναν πόλεμο για τον οποίο δεν έφερε καμία ευθύνη, όπως και οι αρκετές χιλιάδες που πολέμησαν τότε, συμπεριλαμβανομένου και του παππού μου…


Αντρέας Ψάλτης 
http://www.thecitizen.gr/13698/otan-polemi-gennoun-terata-sindromo-tis-kiprou/

τα συμπεράσματα δικά σας
η τύχη της ζωής σας και των παιδιών σας στα χέρια σας...
Δεν ΠΟΛΕΜΑΜΕ-ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΥΜΕ για Ελληνική Ολιγαρχία-ΗΠΑ-Ε.Ε.
 Απαιτείται λοιπόν τώρα να συγκροτήσουμε ένα εργατικό διεθνιστικό αντικαπιταλιστικό αντιπολεμικό κίνημα.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου