Οι δηλώσεις Ερντογάν για την Συνθήκη της Λωζάνης στοχεύουν τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό

Ενεργειακά Κοιτάσματα και Αγωγοί σημαίνουν Πόλεμο και Οικολογική Καταστροφή!

Ξεσάλωσαν οι εθνικιστές, αριστεράς και δεξιάς, με αφορμή τις δηλώσεις Ερντογάν για την Συνθήκη της Λωζάνης. Μίλησαν για πόλεμο σε Αιγαίο-Θράκη, για την τουρκική επιθετικότητα και επεκτατισμό και φυσικά τόνισαν την ανάγκη «εθνικής» ενότητας και στήριξης των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ας κάνουμε επομένως τον κόπο να διαβάσουμε προσεκτικά αυτές τις δηλώσεις… Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα ως επιζήμια για την Τουρκία χαρακτήρισε ο Ερντογάν τη συνθήκη της Λωζάννης μιλώντας σε περιφερειακούς διοικητές της Τουρκίας. «Το 1920 μας έδειξαν τη Συνθήκη των Σεβρών για να μας πείσουν το 1923 για τη Συνθήκη της Λωζάννης. Και κάποιοι προσπάθησαν να μας το παρουσιάσουν αυτό ως νίκη. Με τη Συνθήκη της Λωζάννης δώσαμε στους Έλληνες τα νησιά, που αν φωνάξεις από τις ακτές του Αιγαίου, θα ακουστείς στην απέναντι πλευρά. Είναι αυτό νίκη;» είπε χαρακτηριστικά ο Τούρκος πρόεδρος. Ο Ερντογάν συνέχισε τονίζοντας πως «όσοι κάθισαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων στη Λωζάννη, δεν εκμεταλλεύτηκαν τη συνθήκη αυτή. Και επειδή αυτοί δεν την εκμεταλλεύτηκαν, δυσκολευόμαστε σήμερα εμείς». Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου αναφέροντας πως «αν αυτό το πραξικόπημα πετύχαινε, θα βρισκόμασταν σε μια κατάσταση ανάλογη με εκείνη της Συνθήκης των Σεβρών»!

Θυμίζουμε ότι η Συνθήκη της Λωζάννης υπογράφηκε στην Λωζάννη της Ελβετίας στις 24 Ιουλίου 1923 από την Ελλάδα, την Τουρκία και τις άλλες χώρες που πολέμησαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρασιατική εκστρατεία (1919-1922) και συμμετείχαν στην Συνθήκη των Σεβρών συμπεριλαμβανομένης και της ΕΣΣΔ (που δεν συμμετείχε στην προηγούμενη συνθήκη), θέτοντας τα όρια της σύγχρονης Τουρκίας.

Άρα, ο πρώτος αποδέκτης των δηλώσεων Ερντογάν βρίσκεται στο εσωτερικό της Τουρκίας. Είναι το κεμαλικό κατεστημένο, όσοι συμμετείχαν και στήριξαν το Πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου. Ουσιαστικά οι δεκάδες χιλιάδες εκκαθαρίσεις σε ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό γίνονται από την σκοπιά μιας συνολικής αναδιάρθρωσης ιστορικών διαστάσεων της σύγχρονης Τουρκίας, για την επιβολή ενός καθεστώτος Ισλαμικής Δημοκρατίας με ηγέτη τον Ερντογάν. Και ακριβώς αυτή η διάσταση απαιτεί την εκκαθάριση ολόκληρου του κεμαλικού παρελθόντος, που δημιούργησε το Τουρκικό κράτος, όταν με όχημα τον Στρατό πρόταξε τον Εκσυγχρονισμό και τον Εκδυτικισμό, περιθωροποιώντας το ρόλο του Ισλάμ. Τονίζουμε τις έξι βασικές αρχές του κεμαλισμού: ρεπουμπλικανισμός, εθνικισμός, εκκοσμίκευση, λαϊκισμός, κρατισμός και επαναστατικότητα. Παράλληλα, ο Ερντογάν θέλει να αμφισβητήσει και την προοπτική που προδιέγραφαν οι κεμαλιστές και οι πραξικοπηματίες τονίζοντας ότι «αν αυτό το πραξικόπημα πετύχαινε, θα βρισκόμασταν σε μια κατάσταση ανάλογη με εκείνη της Συνθήκης των Σεβρών», ώστε να φανεί η μοναδικότητα, έστω και λαβωμένη ή αυτοαναιρούμενη, του Νεοοθωμανισμού του.

Όμως οι αποδέκτες των δηλώσεων Ερντογάν βρίσκονται και στην απέναντι ακτή του Αιγαίου, αλλά είναι επίσης οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Δύσης.

Γιατί όμως τώρα θέτει ζήτημα για τη συνθήκη της Λωζάνης ο Ερντογάν;

Αξίζει να δούμε την απάντηση της  ελληνικής κυβέρνησης:   «Ο πρόεδρος Ερντογάν έχει συνηθίσει τον δυτικό κόσμο σε αιφνίδιες εκρήξεις αναθεώρησης και εν συνεχεία σε αναδιπλώσεις» σχολίασε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Ν. Ξυδάκης. Απέδωσε την κίνηση Ερντογάν στις πιέσεις που δέχεται στο εσωτερικό με τον μετασχηματισμό του κράτους, από κοσμικό κράτος σε λαϊκό Ισλάμ, αλλά και στη μεγάλη αναστάτωση που υπάρχει στα σύνορα της Τουρκίας και την ανησυχία της Άγκυρας για τη γεωγραφία της περιοχής. «Με ελαφρότητα και βιασύνη βάζει στο τραπέζι να συζητήσει μια διεθνή συνθήκη» είπε χαρακτηριστικά και το συνέδεσε με τις εξελίξεις στη Μοσούλη. 

Η άποψη επομένως της ελληνικής κυβέρνησης πιάνει το νήμα της δημόσιας τοποθέτησης  του Τούρκου διεθνολόγου καθηγητή Μπασκίν Οράν, ο οποίος αναφερόμενος στις δηλώσεις του προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σχετικά με την συνθήκη της Λωζάνης υποστήριξε: «Ο Ερντογάν μπροστά στον πανικό του, άρχισε τις εθνικιστικές προκλήσεις. Όλοι οι δεξιοί στην Τουρκία επικρίνουν τη Λωζάνη. Και το κάνουν αυτό όχι σε σχέση με τα νησιά, αλλά σε σχέση με το Κουρδικό πρόβλημα και τη Μοσούλη». Ως προς το θέμα της Μοσούλης ο καθηγητής λέει ότι «τις παραμονές της υπογραφής της συνθήκης, υπήρξαν στην εθνοσυνέλευση αντιρρήσεις στην εγκατάλειψη της Μοσούλης, αλλά ο Ατατούρκ συνειδητά δεν θέλησε τη Μοσούλη με το σκεπτικό ότι τη στιγμή που δεν είναι ακόμη γνωστή η τύχη των Κούρδων της Τουρκίας, τι θα κάνουμε αν προστεθούν και οι Κούρδοι του Ιράκ». Ειδικότερα για τα νησιά, ο Οράν λέει ότι «τα νησιά δόθηκαν το 1913 επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η απέναντι πλευρά δεν ήταν απλώς η Ελλάδα, αλλά έξι μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ρωσία, η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία. Αρχικά το 1913 με τη Συνθήκη του Λονδίνου και στη συνέχεια με τη Συνθήκη των Αθηνών που υπογράφηκε μεταξύ της Ελλάδας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τα Δωδεκάνησα δόθηκαν στην Ελλάδα. Επίσης συμφωνήθηκε ώστε, τα υπόλοιπα νησιά, με εξαίρεση την Ίμβρο και την Τένεδο να δοθούν στην Ελλάδα. Ωστόσο προτού τεθεί σε ισχύ η συμφωνία αυτή, ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος και η υπόθεση παραπέμφθηκε στη Λωζάνη».

Από τα παραπάνω αποκαλύπτεται ολόκληρη η ατζέντα της εσωτερικής και εξωτερικής τουρκικής αστικής πολιτικής, όπου περίοπτη θέση το Κουρδικό ζήτημα, αλλά όχι μόνο. Σοβαρή πολιτική αστάθεια και εμφύλιος πόλεμος εναντίον της Κουρδικής μειονότητας και επίθεση στην Αριστερά, εισβολή στη βόρεια Συρία εναντίον των Κούρδων ανταρτών και επιδίωξη δημιουργίας μιας ζώνης τουρκικού ελέγχου σε μια περιοχή εμπορικών-ενεργειακών ροών στρατηγικής σημασίας, με την οικονομική κρίση να πλησιάζει και τις όποιες συγκλίσεις με την Ρωσία ή την Σαουδική Αραβία να έχουν έντονα τα χαρακτηριστικά λυκοσυμμαχίας και συγκυριακής προσέγγισης, με δυνάμεις που έχουν ανταγωνιστικά γεωστρατηγικά συμφέροντα.

Η Τουρκία λοιπόν του Ερντογάν, που βίωνε πριν το Πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου και συνεχίζει να βιώνει καθεστώς Διεθνούς Απομόνωσης, θέτει ζητήματα που βίαια διεθνοποιεί ώστε να διαπραγματευτεί με τη Δύση. Παράλληλα, δηλώνει παρούσα στις τεράστιες ανακατατάξεις σε Μέση Ανατολή-Αφρική-Ανατολική Μεσόγειο με επίκεντρο το ενεργειακό ζήτημα! Αν το προσφυγικό ζήτημα και η διάθεση της Γερμανίας να παρέμβει στην περιοχή με ορμητήριο τη βάση του Ιντσιρλίκ την φέρνουν πιο κοντά με την Ε.Ε., η συμμαχία με την Ρωσία ως διαπραγματευτικό χαρτί απέναντι σε ΗΠΑ και ΝΑΤΟ δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη από κανέναν αναλυτή. Ο ιμπεριαλιστικός επανασχεδιασμός της περιοχής καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από το ενεργειακό ζήτημα, όπου όλα τα σχέδια, είτε πρόκειται για τον σουνητικό ή σιιτικό αγωγό, είτε το υγροποιημένο φυσικό αέριο, τα κοιτάσματα του τριγώνου του διαβόλου Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου ή τα ενεργειακά αποθέματα του Ιράν, είναι ανταγωνιστικά της Ρωσίας. Εμπλέκονται σε σχεδιασμούς ενεργειακής απεξάρτησης της Ε.Ε. από την Ρωσία.      

Εδώ ακουμπά και ο ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός που πλέον συμπεριλαμβάνει τον πολεμικό Άξονα  Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου-Ισραήλ.  Ενώ τρέχουν οι συνομιλίες για το νέο σχέδιο επίλυσης του Κυπριακού, ήδη ακούγονται φωνές ότι από μια «κακή λύση» για την ελληνοκυπριακή κοινότητα, βολεύει η αποτυχία των διεργασιών που θα οριστικοποιήσει το καθεστώς κυριαρχίας στο νησί. Κυρίως την προνομιακή εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων, που έχουν προσδεθεί πολιτικά-οικονομικά-στρατιωτικά με ευρύτερα ιμπεριαλιστικά πλάνα και το κράτος Τρομοκράτη Ισραήλ.  

Ταυτόχρονα, απέναντι στην Τουρκία του Ερντογάν στέκουν οι στρατηγικοί σχεδιασμοί της ελληνικής άρχουσας τάξης. Η ελληνική άρχουσα τάξη έχει στρατηγικά συμφέροντα σε μια περιοχή που ενίοτε χαρακτηρίζεται «Ζωτικός Χώρος» και επεκτείνεται από την Νοτιοανατολική Ευρώπη έως τη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Αυτά ορίζουν και καθορίζουν τις στρατηγικές της επιλογές στο επίπεδο των συμμαχιών της, στον χαρακτήρα και στον προσανατολισμό της αστικής οικονομικής ανάπτυξης, στην οργάνωση του κράτους του Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού που αναδιοργανώνει τις κατασταλτικές και πολεμικές του δυνάμεις. Σε μια περιοχή που χαρακτηρίζεται από τα ενεργειακά κοιτάσματα και τις παγκόσμιες ροές εμπορίου-ενέργειας ο ελληνικός αστικός κόσμος και το πολιτικό του προσωπικό θέτουν την ατζέντα των στόχων εφοπλιστών-ενεργειακών εταιρειών-κατασκευαστών-επιχειρηματιών του τουρισμού, της ιδιωτικής υγείας, της πολεμικής βιομηχανίας. 

Πάντα προβάλλεται ως κριτήριο και ως «εθνικός στόχος» η αναβάθμιση του γεωστρατηγικού ρόλου της άρχουσας τάξης, η ανάγκη «σταθερότητας» για να ικανοποιηθούν οι επιδιώξεις τους τόσο στο εσωτερικό με την λεηλασία των εργαζομένων, όσο και στο εξωτερικό και ιδιαίτερα στην Ανατολική Μεσόγειο. Η «σταθερότητα και η ασφάλεια» εξάλλου προβάλλεται ως διαπραγματευτικό χαρτί της ελληνικής άρχουσας τάξης που ταυτόχρονα συγκρίνεται με τον κύριο ανταγωνιστή στην περιοχή, την Τουρκία, την οποία βαραίνει η «αστάθεια» στο εσωτερικό αλλά και η ανάδειξη της ως συνιστώσα του «Μεσανατολικού Προβλήματος». Παράλληλα, η αστική Ελλάδα με συστηματικό τρόπο στρέφεται εναντίον της Ρωσίας, που επίσης αναδεικνύεται ο βασικός αντίπαλος Ε.Ε. και ΗΠΑ!

Για τη διατήρηση λοιπόν αυτής της περίφημης «σταθερότητας» και τη περιφρούρηση της «ασφάλειας», αλλά επίσης για να αρπάξουν μερίδιο από την ιμπεριαλιστική λεία του πολεμικού ολέθρου και των επεμβάσεων –ήδη καταγράφεται η απαίτηση συμμετοχής του ελληνικού κεφαλαίου στην Ανοικοδόμηση Λιβύης/Συρίας- οι Τσίπρας-Καμμένος συμμαχούν με το Κράτος Δολοφόνο Ισραήλ, στήριξαν και στηρίζουν τους Δικτάτορες της Αιγύπτου και κράτος καθεστώς Ερντογάν, τόσο στον εμφύλιο που διεξάγει εναντίον της Αριστεράς και των Κούρδων αγωνιστών στο εσωτερικό της Τουρκίας, όσο και εισβάλλοντας στην Συρία. Η στήριξη του ΝΑΤΟ και των ευρωστόλων, η μετατροπή των σημαντικότερων ελληνικών βάσεων σε πολεμικά ορμητήρια των βομβαρδιστικών του ΝΑΤΟ και των κρατών της Ε.Ε., οι εκκλήσεις του ΥΕΘΑ Π.Καμμένου στις ΗΠΑ να κάνει βάση την Κάρπαθο εντάσσονται σε αυτές τις στρατηγικές επιλογές.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πιάνει το νήμα της διακυβέρνησης που ξετυλίχθηκε στις 25 Ιανουαρίου του 2015, όταν στο ΥΠΕΘΑ συγκατοικούσαν Καμμένος-Ήσυχος-Τόσκας και αναδεικνύει όχι μόνο τον στρατηγικό πολεμικό άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου, προσδοκώντας η εμπλοκή της στην αντιμετώπιση των ασύμμετρων απειλών «τρομοκρατίας-μεταναστών-πειρατείας» να της εξασφαλίσουν ρόλο Χωροφύλακα της Μεσογείου σε μια περιοχή που αποκτά τεράστια γεωστρατηγική σημασία εξαιτίας των ενεργειακών-εμπορικών ροών, ώστε και διαμέσου της εξασφάλισης μιας ζώνης ασφάλειας που επεκτείνεται από τα χωρικά ύδατα της Λιβύης έως τα αντίστοιχα Λιβάνου-Ισραήλ να κερδίσει κατοχυρώσει ΑΟΖ και εκμετάλλευση ενεργειακών κοιτασμάτων. Αλλά επίσης, επιχειρεί να εκμεταλλευτεί αυτές τις πολεμικές συμμαχίες και την αιματοβαμμένη συμμετοχή της στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ώστε να ενισχύσει την ιδιωτική πολεμική βιομηχανία, που χαρακτηρίζεται πυλώνας του νέου γύρου αστικής οικονομικής ανάπτυξης. 

Για αυτό τον λόγο λοιπόν τονίζεται σε κάθε ευκαιρία το πόσο στενές σχέσεις αναπτύσσουν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και οι Δικτάτορες της Αιγύπτου.  Για αυτό ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος, τόνισε στην ομιλία του σε δεξίωση που δόθηκε στην πρεσβευτική κατοικία στο Κάιρο: «Είναι η τέταρτη φορά που βρίσκομαι τον τελευταίο χρόνο στην Αίγυπτο και μία από τις παρά πολλές φορές όπου χτίζουμε την αμυντική συνεργασία και τη συνεργασία των υπουργείων Άμυνας, την κοινή αμυντική πολιτική των δύο χωρών», δήλωσε ο Έλληνας Υπουργός Άμυνας, ο οποίος το πρωί της ίδιας ημέρας είχε επίσημη συνάντηση με τον Αιγύπτιο ομόλογό του Στρατηγό Σέντκι Σόμπχι και τον υπουργό Στρατιωτικής Παραγωγής της Αιγύπτου δρ Μοχάμεντ Σαΐντ Αλ Άσαρ. Μιλώντας για τις σχέσεις των δύο χωρών, ο κ. Καμμένος τόνισε συγκεκριμένα ότι «δεν είναι μία απλή διπλωματική σχέση και μία σχέση απλής φιλίας αυτή που κτίζουμε με την Αίγυπτο, αλλά μία στενή και σημαντική συνεργασία, η οποία τώρα ξεκινά και έχει σκοπό τη δημιουργία ενός άξονα ασφαλείας στη Μεσόγειο, που ξεκινά από την Ελλάδα με την Κύπρο και φτάνει μέχρι την Αίγυπτο, επεκτεινόμενος προς τη Μέση Ανατολή, την Ιορδανία αλλά και στα Αραβικά Εμιράτα και προς βόρεια με τη Βουλγαρία και άλλες χώρες των Βαλκανίων».

Και πάλι οι δηλώσεις του Πάνου Καμμένου επιβεβαιώνουν την προσέγγιση μας: «Η καταπολέμηση της τρομοκρατίας είναι κοινός στόχος των δύο χωρών. Έτσι, όπως ανέφερε ο Έλληνας Υπουργός Εθνικής Άμυνας, «με την Αίγυπτο, δημιουργούμε ένα κοινό αμυντικό χώρο με στόχο τη στενή συνεργασία και την καταπολέμηση της συνεργασίας. Η παρουσία του αρχηγού ΓΕΕΘΑ, αλλά και των αρχηγών των Επιτελείων υπό τις διαταγές του αρχηγού ΓΕΕΘΑ σε προηγούμενες επισκέψεις, έχουν οδηγήσει σε στενές αμυντικές σχέσεις, που έχουν οδηγήσει σε συνεχείς κοινές ασκήσεις αλλά και κοινούς αμυντικούς σχεδιασμούς. Με την ανακήρυξη της Οικονομικής Ζώνης, ενώνεται πλέον ο θαλάσσιος χώρος μεταξύ της Αιγύπτου και της Ελλάδας, στο πιο ευαίσθητο σημείο που πρέπει να ελεγχθούν τα θέματα ασφάλειας και να σταματήσει η χρηματοδότηση της τρομοκρατίας από τη διακίνηση πετρελαίου, όπλων και ανθρώπων. Τα μεγάλα έργα στο Σουέζ έχουν ξανανοίξει το δρόμο του μεταξιού. Ο επόμενος σταθμός του μεταξιού από την Αίγυπτο είναι η Ελλάδα». Ενώ, τέλος, αναφερόμενος στην παρουσία ελληνικών εταιρειών αμυντικής βιομηχανίας, ο κ. Καμμένος τη χαρακτήρισε «πολύ σημαντική για τη δημιουργία κοινών δράσεων» για τις οποίες θα υπάρχει η πλήρης πολιτική κάλυψη του υπουργείου Άμυνας της Ελλάδας και του Υπουργείου Άμυνας της Αιγύπτου, προσθέτοντας ότι εκτός από τις ιδιωτικές εταιρείες, «κύριος κορμός της προσπάθειας θα είναι και οι δύο κρατικές εταιρείες, η ΕΑΒ και τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα». Ο υπουργός Άμυνας κατέληξε, μεταφέροντας το μήνυμα ότι «η στενή αμυντική συνεργασία και η επιχειρηματική παρουσία δίνουν προοπτικές και σε άλλες χώρες της περιοχής όπως είναι η Λιβύη και οι χώρες της Μ. Ανατολής. Θα παίξουμε σημαντικό ρόλο μαζί με την Αίγυπτο στο ξαναχτίσιμο και της Λιβύης αλλά και της Συρίας».

Αν επομένως αυτή είναι η ατζέντα της στρατηγικού χαρακτήρα προσέγγισης με τους δικτάτορες της Αιγύπτου, αξίζει να παρακολουθήσουμε τις επαφές και πάλι του ΥΕΘΑ Π.Καμμένου, όταν συνοδευόμενος από τον ΑΓΕΕΘΑ Αποστολάκη επισκέφτηκε το Ισραήλ. Ως άξονες της συνεργασίας ορίστηκαν η ανταλλαγή στρατιωτικών πληροφοριών σε υψηλότατο επίπεδο, η διεύρυνση της συνεργασίας στην πολεμική βιομηχανία και η ένταση των πολεμικών ασκήσεων που πολλαπλασιάζονται όχι μόνο στο Αιγαίο και στην Μεσόγειο, αλλά και στην ηπειρωτική Ελλάδα, με το κράτος Τρομοκράτη Ισραήλ να μην κρύβει ούτε το ρόλο του ως Χωροφύλακα Μέσης Ανατολής και Αφρικής, ούτε τις πολεμικές του προετοιμασίες εναντίον του Ιράν! Με συμπαραστάτη την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που προσφέρει στο κράτος Φονιά Ισραήλ στρατηγικό βάθος, όπως συνέβη πρόσφατα (Σεπτέμβριο 2016), όταν στην 110 Πτέρυγα Μάχης στη Λάρισα καταγράφηκε η άφιξη Ισραηλινών ελικοπτέρων και 234 στρατιωτικών που έκαναν άσκηση μαζί με επιθετικά ελικόπτερα Apache της Ελληνικής Αεροπορίας Στρατού. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του ΥΕΘΑ Π.Καμμένου συμφωνήθηκε να γίνει πολύ μεγάλη άσκηση Ειδικών Δυνάμεων στην Πελοπόννησο, όπου κι άλλες φορές ισραηλινοί κομάντος έχουν ασκηθεί, ενώ συμφωνήθηκε η διεύρυνση των κοινών ασκήσεων και για το Πολεμικό Ναυτικό.

Η ελληνική κυβέρνηση διαμέσου των επαφών του ΥΕΘΑ Π.Καμμένου ήθελε καταρχήν να εκτιμήσει το ρου των σχέσεων της με την ισραηλινή κυβέρνηση μετά την επαναπροσέγγιση Ισραήλ-Τουρκίας και να εντείνει την πολεμική της συνεργασία. Ήδη αναλυτές καταγράφουν τους άξονες αυτής: • Οι εκπρόσωποι της ισραηλινής κυβέρνησης εμφανίστηκαν πρόθυμοι να υπάρξει σοβαρή συνεργασία στον τομέα των στρατιωτικών πληροφοριών. • Υπάρχει πεδίο συνεργασίας στην πολεμική βιομηχανία και για αυτό ο Π.Καμμένος συνοδευόταν από Έλληνες επιχειρηματίες. Η ισραηλινή πολεμική βιομηχανία παρουσιάζεται πρόθυμη να αναλάβει την τεχνική υποστήριξη των 19 επιθετικών ελικοπτέρων Apache τα οποία η κατασκευάστρια εταιρεία Boeing δεν υποστηρίζει πλέον τεχνικά, γιατί δεν τα αναβάθμισε η ελληνική κυβέρνηση. Ενδιαφέρον από ισραηλινής πλευράς εκδηλώνεται για την πυραυλάκατο Super Vita η οποία ναυπηγείται στα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Είχαν μάλιστα εκφράσει σχετικά πρόσφατα ενδιαφέρον να αγοράσουν το πρόγραμμα σε περίπτωση που τα προβλήματα στην Ελευσίνα δεν επέτρεπαν την ολοκλήρωσή του. Τέλος, το ελληνικό κράτος θα προμηθευτεί με χρηματοδότηση από την ΕΕ, ένα σύστημα UAV το οποίο θα αξιοποιήσει σε περιπολίες στο Αιγαίο κυρίως για την παρακολούθηση των προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών.

ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ

Ο ακήρυκτος ελληνοτουρκικός πόλεμος σέρνει στα πεδία των εντεινόμενων πολεμικών προετοιμασιών και ήδη δολοφονεί φαντάρους-μόνιμο προσωπικό με τα «φίλια πυρά» των ασκήσεων με πραγματικά πυρά και τα συνεχή ατυχήματα, στο όνομα του Αξιόμαχου ενός στρατού έτοιμου να στηρίξει τα μεγαλοϊδεατικά τους σχέδια, δύναμη καταστολής στο εσωτερικό.  Εμείς θεωρούμε ότι δεν έχουμε κανένα εθνικό συμφέρον, κανένα κοινό συμφέρον με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τα αστικά κόμματα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και τον κόσμο του πλούτου που εκπροσωπούν. Είναι εχθροί μας. Αυτοί κήρυξαν τον πόλεμο στον κόσμο της εργασίας, αυτοί μας κλέβουν την εργασία, την σύνταξη, το σπίτι και τους κόπους μιας ζωής, τα αγαθά της παιδείας-υγείας-πολιτισμού, αυτοί λεηλατούν το παρόν και μέλλον.

Αυτοί μας σπρώχνουν να γίνουν Πραιτοριανοί τους, μισθοφόροι τους σε Στρατό και Αστυνομία, είτε Αναλώσιμοι φαντάροι στους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς τους. Καθήκον μας η ανασυγκρότηση του Αντιπολεμικού κινήματος, να διώξουμε τις βάσεις του θανάτου και να υποδεχτούμε τους πρόσφυγες-μετανάστες, ικανοποιώντας όλα τα αιτήματα τους. Πρέπει τώρα να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη ενός εργατικού διεθνιστικού αντικαπιταλιστικού κινήματος ενάντια στην ταξική αστική πολιτική και την κυβέρνηση, στους πολέμους και στις επεμβάσεις, στο ΝΑΤΟ, τον ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ και την Ε.Ε. Να Μπλοκάρουμε την πρόσληψη Μισθοφόρων Στρατιωτών, τα νέα εξοπλιστικά προγράμματα και την προμήθεια μέσων καταστολής, το ξεπούλημα της χακί ακίνητης περιουσίας με το αντίτιμο της οποίας η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σχεδιάζει νέες αγορές όπλων.

Καθοριστική κρίνεται η μαχητική παρέμβαση Μέσα στον Στρατό, η ανάπτυξη Αντιστάσεων των φαντάρων και του μόνιμου προσωπικού για το Μπλοκάρισμα της Πολεμικής και Κατασταλτικής πολεμικής μηχανής.

Άμεσος στόχος του κινήματος πρέπει να γίνει η Ανατροπή της αστικής πολιτικής που ετοιμάζεται να εξαφανίσει κάθε εργασιακό δικαίωμα, να ξεπουλήσει τα πάντα, εντείνοντας την κρατική τρομοκρατία και τους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς.

Μόνο η Κοινή Πάλη των λαών σε Ελλάδα-Τουρκία, ο φόβος μετατροπής της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης σε ταξική επαναστατική διαδικασία, μπορεί να τους σταματήσει.

Δική μας απάντηση η μαζική συμμετοχή στην Αντιπολεμική, Αντιιμπεριαλιστική, Αντιφασιστική Πορεία Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες την Πέμπτη 20/10/2016  με συγκέντρωση στις 6 μμ στα Προπύλαια και πορεία στη Βουλή, τα γραφεία της Ε.Ε. και την Πρεσβεία των ΗΠΑ.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Τηλ: 6932 955437             

 http://diktiospartakos.blogspot.com