Δηλώσεις Πάγκαλου για Ίμια: Κοκορομαχίες αστών πολιτικών και στρατιωτικών ενώ τα συμφέροντα που εξυπηρετούν μας απειλούν με πολεμικό όλεθρο!

“Έκανα διαπραγματεύσεις για τα Ίμια με ανύπαρκτο στόλο”, δήλωσε πρόσφατα  ο Θ.Πάγκαλος, πρώην Υπουργός  Εξωτερικών και ένας από τους πολιτικούς που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον χειρισμό της τόσο επικίνδυνης κρίσης του Ιανουαρίου του 1996.

Και άναψε φωτιές καθώς εκπρόσωποι του στρατιωτικού κατεστημένου βγήκαν να του απαντήσουν «για την ετοιμότητα του Στόλου,  τον πατριωτικό  ενθουσιασμό και το υψηλό ηθικό που διέπνεε τις τάξεις του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων εκείνο το βράδυ, τον ενθουσιασμό με τον οποίο οι έφεδροι  επάνδρωσαν τις μονάδες των νησιών μας και των παραμεθόριων περιοχών  θυμίζοντας εποχές του 40, την απογοήτευση των Ενόπλων Δυνάμεων όταν εκείνο το πρωινό κλήθηκαν να επιστρέψουν στα στρατόπεδα ταπεινωμένες βλέποντας μια φοβισμένη πολιτική ηγεσία να ευχαριστεί τον “ξένο παράγοντα”»!!!

Αυτά υποστηρίζει ο πρώην ΑΓΕΣ Ζιαζιάς.  Ο Υποναύαρχος ε.α Κώστας Βουλγαράκης προσθέτει: «Η κρίση των Ιμίων, καταγράφηκε στην Ιστορία και «διδάσκεται» σε όλες τις Σχολές Πολέμου, ως …. «η κρίση όπου ένας ισχυρός Στόλος, ενώ ενήργησε έγκαιρα και απέκτησε το Επιχειρησιακό πλεονέκτημα (τόπους-χρόνους-διάταξη) και ελισσόμενος διέθετε το απόλυτο Τακτικό πλεονέκτημα (θέσεις στο θέατρο των επιχειρήσεων και συσχετισμό/αναλογία δυνάμεων) …. ΗΤΤΗΘΗΚΕ και υποχώρησε, από αποφάσεις της Πολιτικής Ηγεσίας, που εκπροσωπούσε και εκπροσωπεί ο Πάγκαλος!!». Τέλος ο Υπ/τγος Ε.Α Κων. Φράγκος κατακεραυνώνει: «Μίλησε για την τραγωδία των Ιμίων στην οποία υπήρξε ένας των βασικότερων αυτουργών του εθνικού εξευτελισμού ομού μετά του κ. Κων. Σημίτη, του Βραχέως, του μακαρίτη ΥΕΘΑ Μάκη Αρσένη (ο οποίος κηδεύθηκε πρόσφατα με τιμές εθνικού ήρωα από την Αριστερή Κυβέρνηση της Αξιοκρατίας)  καθώς και της Στρατιωτικής Ηγεσίας, δευτερευόντως, «Απεκάλυψε» τώρα, τόσο όψιμα, ο τότε ΥΠΕΞ Θ.Π., όπως του είχε εκμυστηρευτεί ο τότε Αμερικάνος ΥΦΥΠΕΞ Χόλμπρουκ (έτερος μακαρίτης) ότι   δύο ειδικά αμερικάνικα σκάφη πλέοντα στο Αιγαίο θα «τύφλωναν» τα Ελληνικά οπλικά συστήματα οπότε οι βολές τους θα ήταν ανεπιτυχείς. Μίλησε και για ανυπαρξία Στόλου (μέγα ψεύδος) χωρίς να ευλαβείται τις μνήμες των τριών ηρωικών αξιωματικών του Ναυτικού τους οποίους οδήγησε στην απώλεια ο άθλιος χειρισμός του θέματος από την Ηγεσία».

Το βασικό ερώτημα όμως είναι γιατί βγήκε να κάνει αυτή τη δήλωση τώρα ο Θ.Πάγκαλος, 20 χρόνια μετά; Επιχειρεί να υπερασπίσει την υστεροφημία; Αυτός είναι ο μόνος λόγος που ωθεί το Θ.Πάγκαλο;

Γιατί η τόσο ακραία δημόσια τοποθέτηση του γίνεται σε μια πολύ κρίσιμη συγκυρία, όπου η ελληνική άρχουσα τάξη, επενδύοντας στην συμμαχία της με τις ΗΠΑ και σε δεύτερο επίπεδο με την Ε.Ε., επιχειρεί να διεκδικήσει ευρύτερο ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο. Σε μια περιοχή λοιπόν που συγκρούονται τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των Μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των τοπικών παιχτών, με τον ενεργειακό πόλεμο να ελλοχεύει πίσω από την εκμετάλλευση των νέων κοιτασμάτων πετρελαίου-φυσικού αερίου, την χάραξη των νέων αγωγών ενέργειας και την απόφαση ενεργειακής απεξάρτησης της Ε.Ε. και της Γερμανίας από την Ρωσία, εντείνεται ο ελληνοτουρκικός ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός. Η ελληνική άρχουσα τάξη έχοντας ως γνώμονα την ισχύ και τους όρους του ανταγωνισμού της με την αντίστοιχη τουρκική, στρέφεται στο Πολεμικό Ναυτικό –το κατεξοχήν ιμπεριαλιστικό όπλο- για να ορίσει τους όρους της παρουσίας της από  την Τύνιδα έως τις ακτές του Ισραήλ και του Λιβάνου. Αυτό στέλνει στην Σομαλία, στην Λιβύη, στον Λίβανο, στις αποστολές του ΝΑΤΟ και του ΕΥΡΩΣΤΟΛΟΥ. 

Εξάλλου, αρχίζουν να διατυπώνουν δημόσια τους σχεδιασμούς τους: «Η Ελλάδα δεν τρέφει καμιά εδαφική βλέψη προς κανένα γειτονικό κράτος. Όμως μπορούμε και πρέπει να προχωρήσουμε σε ανάπτυξη και επέκταση των θαλάσσιων ζωνών και κυριαρχικών δικαιωμάτων μας». Μόνο λοιπόν στη θάλασσα μπορούμε να επεκταθούμε… «θα επεκταθούμε στα Διεθνή Ύδατα υπερασπίζοντας τα δικαιώματα μας»! Με αυτό τον τρόπο περιγράφτηκε ο επεκτατισμός του ελληνικού αστικού κόσμου 69 χρόνια μετά την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου (1947). Η συγκεκριμένη τοποθέτηση του Χρήστου Τσιαχρή, έδωσε ιδιαίτερο τόνο στις διαδικασίες του Τρίτου Συνεδρίου «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΥΨΗΛΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ: Η ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΔΙΑΣΤΑΣΗ» που πραγματοποιήθηκε το διήμερο 20-21 Μαΐου 2016, στην αίθουσα Εκδηλώσεων Λέσχης Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΛΑΕΔ), από το Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων (ΙΔΙΣ), υπό την αιγίδα της Σχολής Εθνικής Αμύνης!

Η ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΙΜΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΡΙΣΗ ΠΟΥ ΑΠΕΙΛΗΣΕ ΜΕ ΟΛΕΘΡΟ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ, ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΠΙΣΩ ΤΡΙΑ ΝΕΚΡΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ

Νομίζουμε ότι οι απόψεις των στρατιωτικών που παραθέσαμε είναι η καλύτερη απόδειξη  γιατί τις αποφάσεις δεν πρέπει να τις λαμβάνουν στρατιωτικοί και κατ΄ επέκταση γιατί ποτέ δεν πρέπει να ηγείται στο υπουργείο πολέμου στρατιωτικός, παρά μόνο πολιτικό πρόσωπο. Και αυτό από μόνο του είναι ελλιπές αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Κ.Σημίτης προχώρησε στην επιλογή να επαναλάβει το εγχείρημα του 1987, θέλοντας να κυριαρχήσει στο σπαρασσόμενο κόμμα του ΠΑΣΟΚ, αποδεικνύοντας ότι αξίζει την πρωθυπουργία, ότι μπορεί να υπερασπιστεί με αποφασιστικότητα και ένοπλα, τα αστικά συμφέροντα. Αποκαλύπτοντας όμως και πάλι ότι την Ειρήνη δεν την εξασφαλίζει η πολεμική προετοιμασία και οι στρατιωτικές δυνάμεις, αλλά η κοινή πάλη του κόσμου της εργασίας ενάντια στις αστικές κυβερνήσεις της άγριας αντεργατικής πολιτικής, της κρατικής τρομοκρατίας και των πολεμικών τυχοδιωκτισμών. Εξάλλου, η εθνοκαπηλεία και οι αγορές όπλων που απαιτήθηκαν αύξησαν εξίσου τους τραπεζικούς λογαριασμούς των αστών πολιτικών ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ αλλά και των στρατιωτικών που ενεπλάκησαν, μαζί και των μεγαλοδημοσιογράφων. 

Η αναπαραγωγή των κυρίαρχων μύθων όμως μπορεί «να παρηγορεί» τους ακραίους στρατιωτικούς, να συμβάλλει στην προπαγάνδα των «ανυποχώρητων υπερασπιστών των Ιερών και Όσιων της φυλής», αλλά αδυνατεί να απαντήσει στα συγκεκριμένα δραματικά ερωτήματα:

1. Οι απόστρατοι δε βρίσκουν να πουν μια κουβέντα για την κλιμάκωση της κρίσης που επήλθε λόγω των ανεύθυνων εθνικιστικών επιδείξεων του Αργύρη Ντινόπουλου και του ΑΝΤΕΝΝΑ, του Δήμου Βερύκιου και του ΣΚΑΙ, των τοπικών αρχόντων της Αυτοδιοίκησης και των παπάδων, που έπαιξαν με τα αντίστοιχα τουρκικά ΜΜΕ «τον πόλεμο της σημαίας». Για μια ακόμη φορά το εμπόριο του πατριωτισμού είναι το καταφύγιο του κάθε απατεώνα, καιροσκόπου, αδίστακτου «επαγγελματία» και καναλάρχη. 

2. Οι στρατιωτικοί δεν έχουν καμιά ευθύνη για τον χειρισμό της κρίσης; Ποιος όμως άφησε τη δεύτερη Ίμια αφύλακτη; Αυτή την ευθύνη του ΑΓΕΕΘΑ Λυμπέρη και του τότε ΑΓΕΣ γιατί πρέπει να την χρεωθούν οι πολιτικοί; Γιατί έτσι βολεύει το εθνικιστικό και ακροδεξιό αφήγημα;

3. Αναπαράγεται η εντύπωση της αποφασιστικότητας και ετοιμότητας των στρατιωτικών. Βεβαίως κάθε λογικός άνθρωπος και πολύ περισσότερο όσοι έζησαν τα γεγονότα θυμούνται την ανακούφιση που αισθάνθηκαν όλοι. Οι ναυταίοι ανακαλούν στη μνήμη τους τις στιγμές που όλο το πλήρωμα είχε πέσει πάνω στην εικόνα του Άγιου Νικόλα προσευχόμενοι να μην γίνει πόλεμος. Φυσικά, κάποιοι λίγοι πολεμοχαρείς μπορεί να χτύπαγαν το κεφάλι τους στον τοίχο –συμπεριφορά που μας αποκαλύπτει την ποιότητα του εσωτερικού του κεφαλιού τους-, αλλά κανείς δεν το σύγκρινε με τις τραγικές απώλειες της γενικευμένης σύγκρουσης που ελλόχευε.

4. Με ιδιαίτερη προσοχή περιγράφεται λεπτομερώς η στοχοποίηση του τουρκικού στόλου από τα ελληνικά πυραυλικά συστήματα. Βεβαίως, αποκρύπτεται το γεγονός ότι οι ΗΠΑ είχαν δώσει τις συντεταγμένες στις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις και ότι θα ακολουθούσε η βύθιση και των ελληνικών πλοίων.

5. Περιγράφεται το δόγμα του «Πρώτου Αποφασιστικού Πλήγματος». Χωρίς να εκτιμάται η τραγική αποτυχία του, καθώς ένας πόλεμος Ελλάδας-Τουρκίας δε θα περιοριζόταν στα Ίμια και στην ναυτική διάσταση της σύγκρουσης, αλλά θα ακολουθούσε άμεσα συνολική πολεμική αναμέτρηση με ολέθριες και ανυπολόγιστες συνέπειες και για τους δύο λαούς. 

Οι στρατιωτικοί δεν τολμούν τα θέσουν το ερώτημα γιατί είχαμε και έχουμε αυτή την κλιμάκωση του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού στο Αιγαίο, ποια σύγκρουση συμφερόντων και ποιων επαναφέρουν το ζήτημα της έντασης –απαιτώντας νέους εξοπλισμούς, προσλήψεις μισθοφόρων, συμμαχίες με ΝΑΤΟ-ΗΠΑ-ΕΕ-Ισραήλ κλπ-, για ποιο λόγο οι εργαζόμενοι και η νεολαία απειλήθηκαν και απειλούνται να γίνουν κρέας στα κανόνια τους. 

Ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΝ ΑΣΤΙΚΩΝ ΤΑΞΕΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥΣ ΜΕ ΟΛΕΘΡΟ
Η Κρίση των Ιμίων σήμαινε για τους λαούς της περιοχής τον κίνδυνο της ολοκληρωτικής καταστροφής, αν γίνονταν πράξη οι πιο επιθετικές τάσεις του ελληνικού και τουρκικού κεφαλαίου, αν υλοποιούνταν οι αποφάσεις των γερακιών των Ενόπλων Δυνάμεων και στις δύο ακτές του Αιγαίου.

Η κρίση των Ιμίων όμως σήμαινε για τον λαό μας, καταρχάς, την απώλεια των 3 στελεχών του Πολεμικού Ναυτικού: του Έκτορα Γιαλοψού, του Χριστόφορου Καραθανάση, του Παναγιώτη Βλαχάκου, 25 δις για πολεμικούς εξοπλισμούς και τεράστια δάνεια για να εξοφληθούν, μαζί με τις «θυσίες» που απαιτήθηκαν από τον εργαζόμενο λαό «για να μπούμε στο ΕΥΡΩ» και να αναπτυχθεί η «Ισχυρή Ελλάδα». Κι αυτές ήταν κάποιες από τις βασικές αιτίες της πτώχευσης του λαού.

Ήταν μια κρίση που ταυτόχρονα πρόσφερε ένα πολύτιμο συμπέρασμα: την ειρήνη στο Αιγαίο δε μπορούν να διασφαλίσουν ούτε η κλιμάκωση των εξοπλισμών, ούτε η πολεμική προετοιμασία. Δεν εξαρτάται από τον στρατιωτικό παράγοντα. Ούτε φυσικά η κοινή δράση ελληνικού-τουρκικού κράτους στο ΝΑΤΟ και στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Ούτε η οικονομική συνεργασία μεταξύ συγκεκριμένων επιχειρηματικών ομίλων Ελλάδας-Τουρκίας, καθώς τα συμφέροντα που διακυβεύονται έχουν γεωστρατηγική σημασία. Αυτή, εξάλλου, η οικονομική συνεργασία και το μοίρασμα των πεδίων κερδοφορίας, απαιτούν τους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς, τα θερμά επεισόδια και τη γενίκευση των δογμάτων άμυνας-ασφάλειας.

Η ειρήνη στο Αιγαίο εξαρτάται αποκλειστικά από την κοινή πάλη των λαών και στις δύο πλευρές του. Εξαρτάται από τα διεθνιστικά, μαχητικά και χειραφετητικά χαρακτηριστικά των κινημάτων και του κόσμου της εργασίας σε όλη την πυριδαταποθήκη που ορίζει το τρίγωνο των Βαλκανίων, του Καυκάσου και της Μ. Ανατολής. Εξαρτάται από τον κοινό εργατικό διεθνιστικό αγώνα ενάντια στις κυβερνήσεις της αντεργατικής λαίλαπας, της ακραίας κρατικής καταστολής και τρομοκρατίας του σύγχρονου Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού, ενάντια στα τυχοδιωκτικά σχέδια τους. Ενάντια σε Ε.Ε.-ΝΑΤΟ.

Η μεγαλύτερη προσφορά στους νεκρούς των Ιμίων είναι να συμβάλλουμε σε αυτή την προσπάθεια. Να θυμηθούμε ξανά ότι, ανεξάρτητα από την πίστη τους (ή όχι) στα «ιερά και τα όσια» των εθνικών οραμάτων, αυτό που τους επιφύλαξε η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία ήταν να γίνουν αναλώσιμο υλικό στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς δυο φιλόδοξων αστικών τάξεων. Να θυμόμαστε ότι αυτή είναι η μοίρα που επιφυλάσσουν πάντα οι «εθνικοί κορμοί» και τα αστικά συστήματα εξουσίας για αυτούς που δουλεύουν στις γαλέρες της "εθνικής ανάπτυξης" ή περιφρουρούν την ομαλότητα και την κυριαρχία της.

Οφείλουμε να αρνηθούμε να γίνουμε κρέας στα κανόνια τους. Να επαναορίσουμε τη ρήξη και την ανατροπή και στις δύο όχθες του Αιγαίου, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη ενός αντιπολεμικού-αντιμιλιταριστικού κινήματος ενάντια στον εθνικισμό, το φασισμό, το ρατσισμό.

Περιφρονούμε τα καλέσματα «εθνικής ενότητας και συμφιλίωσης» κάθε διαχειριστή της αστικής πολιτικής. Παλεύουμε ενάντια στις ιμπεριαλιστικές βλέψεις της δικής μας αστικής τάξης, που για να φτάσει να το διεκδικήσει, προηγουμένως, έχει τσακίσει την εργατική της τάξη, την έχει υποτάξει και έχει απαλλοτριώσει την ταξική της συνείδηση. Η μετατροπή της κρατικής σύγκρουσης σε ταξικό αγώνα για την ανατροπή του αστικού καθεστώτος εξουσίας, έχει στόχο την Κοινωνική Απελευθέρωση.

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΟΥΣ
ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥΣ
ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΥΜΕ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ
Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΑΤΗ

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ