Παρουσίαση Ημερίδας: Το Κουρδικό ζήτημα και ο πόλεμος στη Συρία με ομιλητή τον Salih Muslim

Το Κέντρο Μεσογειακών, Μεσανατολικών και Ισλαμικών Σπουδών (ΚΕΜΜΙΣ), την Τρίτη, 16 Φεβρουαρίου διοργάνωσε εκδήλωση-ομιλία τoυ Συμπροέδρου του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας της Rojava (Συριακό Κουρδιστάν) κ. Salih Muslim με θέμα: Το κουρδικό ζήτημα και ο πόλεμος στη Συρία.

Στην κατάμεστη από κυρίως νέους ανθρώπους Αίθουσα Εκδηλώσεων του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων ο Salih Muslim πραγματοποίησε μια σημαντική τοποθέτηση που έδωσε σε όλους τη δυνατότητα να αντιληφθούν το πώς μπορούν οι λαοί να κερδίζουν τον οποιοδήποτε εχθρό με το όπλο στο χέρι, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στις ευρύτερες εξελίξεις. Ξεκαθαρίζοντας ποιοι είναι οι εχθροί και ποιοι οι φίλοι του αγωνιζόμενου Κουρδικού λαού.

Αρχικά τόνισε ότι η Συρία έχει γίνει  το κέντρο των παγκόσμιων αλλαγών.

«Είμαστε παρόν στα γεγονότα, έχουμε ρόλο και θα σας πούμε τι συμβαίνει στα αλήθεια. Σε κάθε περίοδο οι κυβερνήσεις πρέπει να κάνουν απολογισμό και εκ νέου προγραμματισμό. Στην πορεία του καπιταλιστικού συστήματος από τον 16^ο αιώνα έως τον 20^ο, ιδιαίτερης σημασίας ρόλο έπαιξαν οι αυτοκρατορίες –Οθωμανική, Ρωσική κλπ. Στον 20^ο αιώνα είδαν ότι πρέπει να ξαναμοιράσουν τον κόσμο. Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ξαναμοιράστηκε ο πλανήτης, κάποιες δυνάμεις έφυγαν από το προσκήνιο, κάποιες εμφανίστηκαν. Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ξαναμοιράστηκε ο κόσμος. Ο διπολισμός κυριάρχησε, από τη μια μεριά ο καπιταλισμός, από την άλλη ο κομμουνισμός, έως το 1990.  Μετά ο κόσμος έγινε μονοπολικός, επειδή το Ανατολικό Μπλοκ έφυγε από την σκηνή.

Όμως όπως συμβαίνει και στη φυσική, χρειάζονται πολλά κέντρα. Μετά, το 1995, άρχισε η αναζήτηση του τι πρέπει να γίνει. Στον κόσμο υπάρχει ο καπιταλισμός, δικτατορίες, αυταρχικά καθεστώτα, σημαντικές αλλαγές στην επιστήμη και την  τεχνολογία, που έδειξαν ότι δε μπορούν να συνεχίσουν σε αυτό το δρόμο.  Χρειάζονταν ριζοσπαστικές αλλαγές, να φέρουν κάτι διαφορετικό.       

Να επισημάνουμε ότι επαναστάσεις έχουν γίνει και στην Ευρώπη, αλλά αυτές στην Μέση Ανατολή επηρεάζουν όλο τον κόσμο.

Έγινε λοιπόν η Αραβική Άνοιξη, που εμείς την θεωρούμε Άνοιξη των λαών. Ο λαός ήθελε δημοκρατία, ελευθερία.

Η παγκόσμια εξουσία είχε σχέδια και πλάνα για να κρατήσει τον έλεγχο της περιοχής. Πλάνα είχαν επίσης οι περιφερειακές δυνάμεις –Ιράν, Τουρκία, Σαουδική Αραβία, επίσης.

Και οι λαοί που αγωνίζονταν όμως είχαν τα δικά τους σχέδια.

Έτσι λοιπόν, το 2010 άρχισε στη Μέση Ανατολή ο πόλεμος ανάμεσα σε τρεις πλευρές: τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές-περιφερειακές δυνάμεις και τους λαούς. Η Αραβική Άνοιξη μετατράπηκε σε Αραβικό Χειμώνα. Εκατοντάδες χιλιάδες οι νεκροί σε  Τυνησία-Λιβύη-Αίγυπτο-Συρία, καταστροφή κρατών, ποτάμι το αίμα και η προσφυγιά.

Χωρίς αποτέλεσμα. Οι Κούρδοι όμως ήμασταν διαφορετικά. Γιατί είχαμε διαφορετική αντίληψη για το τι συνέβαινε. Από το 2005, η ηγέτης μας Οτσαλάν έγραφε για την επερχόμενη Άνοιξη των λαών. Τα είχαμε διαβάσει, είχαμε προετοιμαστεί, το περιμέναμε. Το Μάρτιο του 2011 στην Συρία άρχισε η Επανάσταση. Και εδώ υπήρχε η Δικτατορία του Μπααθ, με τη δράση των τριών παραγόντων που προανέφερα.

Το καθεστώς Άσαντ έπρεπε να φύγει. Εμείς ήμαστε σε πόλεμο μαζί του από το 2004. Χιλιάδες μέλη του κόμματος μας είναι φυλακή ή δολοφονήθηκαν με φρικτά βασανιστήρια.   

Εχθρός μας είναι το καθεστώς και πρέπει να φύγει. Αλλά οι συμπατριώτες μας Άραβες άρχισαν την Επανάσταση από τα τζαμιά. Και σε αυτή τους την επιλογή δεν ήμασταν μαζί. Δεν διαλέγουμε Άσαντ ή Τζαμί!

Εμείς τους προτείναμε η Επανάσταση να αρχίσει από τα σχολεία, τα Πανεπιστήμια, από εκεί να αρχίσει ο αγώνας.

Εμείς έχουμε Κουρδικό δρόμο για την Επανάσταση. Αυτοργανωθήκαμε την περίοδο 2011-2012 στις περιοχές μας, στην Ροζάβα και διώξαμε τις πιστές δυνάμεις στο καθεστώς Άσαντ. Μετά από ένα χρόνο λευτεριάς συνειδητοποιήσαμε ότι έχουμε ανάγκη Αυτοδιοίκησης. Στα τρία καντόνια που ελέγχουμε υπάρχει Αυτοργάνωση.

Το 2015 και ενώ υπήρχε δημοκρατική αυτοδιοίκηση άρχισε η βάρβαρη επίθεση των φονταμενταλιστών που είχαν στήριξη από το εξωτερικό, κυρίως από την Τουρκία. Καταλάβαμε ότι οι περιφερειακές δυνάμεις δεν ήθελαν αυτή την λύση, την Κουρδική λύση, για την περιοχή. Οι επιθέσεις τους είχαν τη γνωστή σε όλους βαρβαρότητα. Είδαμε και είδαν όλοι ότι είναι εχθροί των ανθρώπινων αξιών, του πολιτισμού: κατέστρεφαν εκκλησίες-αρχαία μνημεία, ιερούς χώρους κλπ.

Η παγκόσμια κοινή γνώμη κατάλαβε τι είναι όλοι αυτοί και υποστηρίζει τον αγώνα του Κουρδικού λαού. Οι λαοί της περιοχής πρέπει να είμαστε ενωμένοι, χριστιανοί-μουσουλμάνοι-κούρδοι-Ασσύριοι-Άραβες. Με Δημοκρατικό σύστημα Αυτοδιοίκησης. Σήμερα διδάσκονται όλες οι γλώσσες στα σχολεία μας. Στην κοινωνική οργάνωση συμμετέχουν όλοι οι λαοί ισότιμα.  Στον Στρατό μας, τη Δύναμη Δημοκρατικής Συρίας, πολεμάμε όλοι μαζί.

Όλα αυτά προκάλεσαν πιο πολλούς εχθρούς του λαού μας. Αυτοί που πριν δεν αναγνώριζαν τον Κουρδικό λαό, εξοργίστηκαν: Τουρκία, Ιράν, καθεστώς Άσαντ. Οι εχθροί του εκδημοκρατισμού της Μέσης Ανατολής, η Ιορδανία, η Σαουδική Αραβία.

Για αυτό ο αγώνας μας είναι διπλός: όλοι μαζί ενωμένοι, να φέρουμε τη Δημοκρατία στην περιοχή. Εμείς προστατεύουμε τη Δημοκρατία, την Κοσμική Συρία, τις ανθρώπινες αξίες, τον Πολιτισμό. Εχθροί μας είναι αυτοί που καταστρέφουν τα μνημεία του πολιτισμού από το Αφγανιστάν έως την Συρία.

Είμαστε πολύ περήφανοι για τον αγώνα μας. Αποδείξαμε πως οι λαοί πρέπει να παλεύουν για την Νίκη.

Τώρα αλλάζουν τα πλάνα τους: οι παγκόσμιες δυνάμεις αναγνωρίζουν την ανάγκη εκδημοκρατισμού, αλλά εναντιώνονται οι περιφερειακές δυνάμεις. Ο Ερντογάν θέλει αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, άρα την εξόντωση του Κουρδικού λαού. Η Σαουδική Αραβία επιθυμεί επιστροφή στο 1500 και δημιουργία μεγάλου Σουνητικού κράτους.  Δεν δέχονται τη Δημοκρατία και τους λαούς μας. Το καθεστώς βασανίζει και σκοτώνει όποιον του εναντιώνεται. Τουρκία-Σ.Αραβία στηρίζουν τους σκοταδιστές δολοφόνους.

Εμείς όμως αποδείξαμε ότι ο αποφασισμένος, εξοπλισμένος, οργανωμένος, αγωνιζόμενος λαός μπορεί να κερδίζει.

Τώρα ο πόλεμο πάει στη Γενεύη αλλά κάποιες  δυνάμεις δε μας θέλουν εκεί. Δε μας δέχονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Γιατί εμείς προστατεύουμε την Αδελφοσύνη, τη Δημοκρατία, την Ελευθερία των λαών. Οι εχθροί μας δε τα δέχονται. Τα θεωρούν προϊόντα των απίστων, θέλουν Χαλιφάτο. Το καθεστώς Άσαντ μιλά μόνο για τον Αραβικό λαό, δε δέχεται την ύπαρξη άλλου λαού και των δικαιωμάτων του.

Εμείς όμως θα νικήσουμε».

Ακολούθησε γύρος ερωτήσεων από το κοινό, τις απαντήσεις στις οποίες αξίζει να μελετήσουμε.

Καταρχήν πρέπει να αλλάξει ο τρόπος σκέψης των λαών μας. Εμείς ως κόμμα –ιδρυθήκαμε το 2002-, προσπαθούμε να αλλάξουμε το μυαλό του λαού μας. Που στο παρελθόν δε δέχονταν τη δημοκρατία, την ισότητα μεταξύ των φύλων. Τώρα έχουμε δημοκρατική αυτοδιοίκηση, συνύπαρξη, σεβασμό. Στο σπίτι μας κάναμε αλλαγές, πρέπει όμως να αλλάξει και ο γείτονας. Να μάθουν και οι Άραβες, ο Τουρκικός-Περσικός-λαός, για να ζήσουμε όλοι μαζί.

Εύκολα σκοτώνεις, δύσκολα αλλάζεις τρόπο σκέψης. Είναι το δικό μας βάρος και είναι μακροχρόνια πορεία. Το ζητούμε λοιπόν για όλη την Συρία και τη Μέση Ανατολή:

Δημοκρατική Ομοσπονδιακή Συρία και Μέση Ανατολή. Είναι μονόδρομος για εμάς. Η αλλαγή του μυαλού. Δείξαμε ότι είμαστε αληθινοί. Το αποδείξαμε με τους νεκρούς μας. Έχουμε τη διεθνή υποστήριξη. Εμείς προστατεύουμε τις γυναίκες που οι άλλοι πουλούν και αυτές έγινα οι ήρωες μας. Θυσιάζονται για τον λαό μας.

Η ιστορία αποδεικνύει ότι οι λαοί νικούν όταν αγωνίζονται. Το παιδί μιας οικογένειας χριστιανών και μουσουλμάνων σκοτώνεται για να υπερασπιστεί μια εκκλησία και ένα άλλο ένα τζαμί. Αυτοί είναι οι δικοί μας άγιοι και οι προφήτες.

Υπάρχει όμως ανάγκη διεθνής υποστήριξης. Δεν πρέπει να αγωνιζόμαστε μόνο για το μισθό και την σύνταξη. Υπάρχει και η Δημοκρατία, η Ελευθερία, η συναδέλφωση.

Τώρα οι μεγάλες δυνάμεις, η Ευρώπη-Ρωσία-ΗΠΑ, επειδή φοβούνται την τρομοκρατία του ISIS ακόμη και στο εσωτερικό τους, θέλουν να δείξουν ότι υποστηρίζουν αυτούς που αγωνίζονται και νικούν το  ISIS.

Φίλοι μας είναι οι υποστηρικτές της Δημοκρατίας.

Κάθε χώρα προστατεύει τα συμφέροντα της. Εμείς συμμαχούμε με ΗΠΑ-Ρωσία-Γαλλία στον κοινό αγώνα ενάντια στο ISΙS. Είμαστε όμως αυτόνομοι, έχουμε τα δικά μας σχέδια. Αποδείξαμε ότι μπορούμε να σταθούμε απέναντι στο ISIS, από τον οποίο ηττήθηκε ο Ιρακινός στρατός και τα στρατεύματα του Άσαντ. Άγνωστο ήταν σε όλους το Κομπάνι, αλλά μετά από 144 μέρες αγώνα, ελεύθεροι άνθρωποι κατάφεραν και κέρδισαν.

Αυτή είναι η Απόδειξη: ο ελεύθερος άνθρωπος είναι πιο δυνατός από τον Ιρακινό στρατό και τα στρατεύματα του Άσαντ.

Ποια η σχέση με τον Μπαρζανί;

Όλοι οι Κούρδοι είναι αδέλφια. Ο λαός μας στη Ροζάβα υποστηρίχθηκε από όλο τον Κουρδικό λαό. 40 εκατομμύρια Κούρδοι ήταν μαζί μας οικονομικά-στρατιωτικά-ψυχικά. Η Αντίσταση στο Κομπάνι ήταν όλων των Κούρδων. Αυτών που ήρθαν από την Νοτιοανατολική Τουρκία, το Βόρειο Ιράκ, το Ιράν.

Βεβαίως υπάρχουν κόμματα που σκέφτονται τα ιδία συμφέροντα και όχι όλου του λαού. Συνεργαζόμαστε με το κόμμα του  Ταλαμπανί, το Κίνημα Αλλαγή κλπ, αλλά οι σχέσεις με τον Μπαρζανί δεν είναι καλές. Αυτός έχει καλές σχέσεις με την Τουρκία λόγω του εμπορίου πετρελαίου. Εμείς όμως θέλουμε την Αδελφοσύνη όλου του Κουρδικού λαού.

Ποια η σχέση με το καθεστώς;

Από το 2004 αγωνιζόμαστε ενάντια στον Άσαντ. Το καθεστώς Μπααθ από το 1963 καταπιέζει, δεν εκπροσωπεί το σύνολο των λαών της Συρίας. Απόδειξη η Επανάσταση. Ελπίζουμε-Αγωνιζόμαστε να φύγει το καθεστώς Άσαντ. Να φύγει η Δικτατορία. Αν δε φύγει αυτό σημαίνει ότι δεν πέτυχε η Επανάσταση. Θέλουμε μια Δημοκρατική-Κοσμική-Ομόσπονδη Συρία.

Τι λέτε για το μελλοντικό Κουρδικό κράτος; Αυτός είναι ο πραγματικός στόχος που κρύβεται;

Θέλουμε αλλαγή μυαλών. Δε μπορείς να επιβάλλεις την ειρήνη. Οι εξουσίες ήταν εχθροί, όχι οι λαοί. Ποτέ ο Κουρδικός λαός δεν ήταν εχθρός του Τουρκικού-Ιρακινού-Περσικού λαού. Ο Ερντογάν είναι ο εχθρός μας γιατί δε θέλει την ύπαρξη μας. Όλοι οι λαοί πρέπει να ζήσουν μαζί, ισότιμα. Οι Κούρδοι πρέπει να ζήσουν με αυτούς τους όρους μέσα στην Τουρκία, μέσα στο Ιράν. Το εθνικό κράτος-Κουρδικό πρέπει να φύγει ως λύση. Εμείς θέλουμε το Δημοκρατικό Έθνος!   

Και η Ευρώπη με το έθνος-κράτος είχε εκατομμύρια νεκρού και τώρα αναζητά άλλη λύση στην συγκρότηση της. Το ίδιο η Γαλλία-Βρετανία-Ισπανία και ο λόγος είναι ότι δε μπορούσαν να λύσουν το μειονοτικό πρόβλημα.

Μόνη λύση το Δημοκρατικό Έθνος. Σε όλη τη Μέση Ανατολή. Με σεβασμό στον πολιτισμό, τη γλώσσα.

Εμείς αγωνιζόμαστε για την ειρήνη. Η ευθύνη του πολέμου βαραίνει τον Άσαντ. Αυτός προκάλεσε 350000 νεκρούς, δεν προστάτευσε τον λαό της Συρίας. Μόνο οι Κούρδοι προστατεύουν του λαούς και τους το αναγνωρίζουν όλοι. Δεν σκοτώσαμε Σουνίτες. Κάναμε Άμυνα.

Τώρα όμως γίνεται παγκόσμια μοιρασιά. Έχουμε έναν σύγχρονο καπιταλισμό. Αυτός δεν έχει πατρίδα. Είναι παντού, κυριαρχεί σε όλο τον κόσμο.

Ποια η σχέση με ελληνικό λαό;

Έχουμε μακραίωνη φιλία, διατηρούμε σχέση με κόμματα-σωματεία-οργανώσεις. Μας γεμίζει ελπίδα η αλληλεγγύη του.

Τι θα γίνει στην Τουρκία;

Ανάγκη να κάτσουν όλοι στο τραπέζι της ειρήνης. Ο Ερντογάν παίζει βρώμικο παιχνίδι. Θέλουμε και ελπίζουμε ότι θα επιστρέψει στις αρχικές του δεσμεύσεις. Τότε που έλεγε ότι ήθελε μηδέν προβλήματα με τους γείτονες, λύση του Κουρδικού ζητήματος στο εσωτερικό της Τουρκίας.

Εμείς θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι την τελική Νίκη.    

Σύντομο βιογραφικό του κ. Salih Muslim

Ο Κος Salih Muslim Muhammad είναι συμπρόεδρος του Κόμματος Δημοκρατικής Ένωσης (PYD) που αποτελεί την κινητήρια δύναμη της ουσιαστικά αυτόνομης περιοχής Ροτζάβα που ελέγχεται από τους Κούρδους στη Βόρεια Συρία. Ως πληρεξούσιος συντονιστής της Εθνικής Επιτροπής Συντονισμού για τη Δημοκρατική Αλλαγή, αποτελεί το πιο επιφανές μέλος της Κουρδικής αντιπολίτευσης στο Συριακό εμφύλιο πόλεμο.

Ο Κος Muslim αναμείχθηκε αρχικά με το Κουρδικό κίνημα την δεκαετία του 1970 όταν σπούδαζε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Τεχνικού Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης αφού επηρεάστηκε από το συνεχόμενο αγώνα του Mustafa Barzani ενάντια στην Ιρακινή κυβέρνηση, η αποτυχία του οποίου τον παρακίνησε να εμπλακεί πιο ενεργά.

Το 1998 εντάχθηκε στο Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν της Συρίας (KDP-S), το Συριακό παρακλάδι δηλαδή του Ιρακινού Κουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος (KDP). Το 2003 αποχώρησε απογοητευμένος με την αποτυχία του κόμματος να επιτύχει τους στόχους του και προσχώρησε στο νεοσυσταθέν Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης (PYD). Έγινε μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου του PYD και το 2010 εκλέχθηκε επικεφαλής του κόμματος. Μετά την φυλάκιση του ίδιου και της συζύγου του, Ayşe Efendi, στη Συρία, κατέφυγε το 2010 σε ένα στρατόπεδο της Πατριωτικής Ένωσης του Κουρδιστάν (PUK) και επέστρεψε στο Qamishli τον Μάρτιο του 2011, μετά την έναρξη του Συριακού εμφυλίου.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ