124 ΠΒΕ ΤΡΙΠΟΛΗ 2η ΜΟΙΡΑ ΠΕΖΙΚΟ-ΝΗΣΤΙΚΟΙ ΦΑΝΤΑΡΟΙ ΤΡΕΧΑΝ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΜΕ ΦΩΝΕΣ!

ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ-ΑΚΡΙΒΕΣ ΤΙΜΕΣ ΣΤΟ ΚΨΜ ΜΕ ΤΟ ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΟ ΩΡΑΡΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ - ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΤΑΠΕΙΝΩΝΟΥΝ!

Καλά, στο ΓΕEΘΑ δεν περισσεύει η ΝΤΡΟΠΗ; Τι πράγματα είναι αυτά;

Στιγμιότυπο από μια ξεχωριστή ορκωμοσία νεοσυλλέκτων.. Την Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012 πραγματοποιήθηκε στις εγκαταστάσεις του διακλαδικού Κέντρου Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων, στην 124 Πτέρυγα Βασικής Εκπαίδευσης (124 ΠΒΕ) στην Τρίπολη, η τελετή ορκωμοσίας των νεοσυλλέκτων της ΣΤ΄ ΕΣΣΟ του ΣΞ και Δ΄ ΕΣΣΟ του ΠΝ και της ΠΑ. Συνολικά ορκίστηκαν 1489 νεοσύλλεκτοι εκ των οποίων, 507 οπλίτες του ΣΞ, 457 ναύτες του ΠΝ και 525 σμηνίτες της ΠΑ.

Πηγή Γεεθα.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ –ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ

Απ’ τις πρώτες κιόλας μέρες της παρουσίας μας εκεί φρόντισαν να μας γνωστοποιήσουν ότι πρόκειται για ένα πειραματικό κέντρο εκπαίδευσης καθώς για πρώτη φορά και τα 3 σώματα του στρατού, ναυτικό αεροπορία και στρατός ξηράς εκπαιδεύονται από κοινού.

Αυτό, όπως μας είπαν, θα είχε ως συνέπεια το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και τα επιτελεία να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στο συγκεκριμένο κέντρο. Η διακλαδικότητα προφανώς έχει τις ρίζες της στις δραστικές περικοπές που υφίσταται ο στρατός με συνέπεια να συγχωνεύονται κέντρα που προηγουμένως ήταν αυτοτελή

Με το που περάσαμε την πύλη της μονάδας έγινε εύκολα αντιληπτό απ’ όλους ότι η εκπαίδευση μας στο κέντρο θα ήταν δύσκολη από πολλές απόψεις. Ο εξονυχιστικός έλεγχος στον οποίο μας υπέβαλαν είχε στοιχεία υπερβολής καθώς ελέγχτηκαν τα πάντα και κατασχεθήκαν εκτός από κινητά τηλέφωνα με κάμερα, ακόμα και αν αυτή αποδεδειγμένα δεν λειτουργούσε, σαμπουάν, αποσμητικά ακόμη και συσκευασίες μαντηλιών με τη δικαιολογία ότι δεν είναι υπηρεσιακά και δεν μπορούν να γνωρίζουν τι περιέχουν. Η κατάσχεση αυτή είχε ως αποτέλεσμα η διαμονή μας εκεί να γινει δύσκολη στο επίπεδο της ατομικής καθαριότητας αφού πολλοί φαντάροι δεν είχαν τρόπο να κάνουν μπάνιο και να καθαριστούν καθώς η πτέρυγα μας παρείχε μόνο ένα σαπούνι για όλες τις χρήσεις.

Οι κτιριακές εγκαταστάσεις καθώς και η καθαριότητα τόσο των κοινόχρηστων χώρων όσο και των θαλάμων ήταν σε αρκετά ικανοποιητικά επίπεδα. Με το πέρας των 2-3 πρώτων ημερών η κατάσταση έγινε αρκετά δύσκολη και ασφυκτική. Η ατελείωτη ορθοστασία χωρίς κάποιο λόγο, η σχεδόν πλήρης ανυπαρξία ελεύθερου χρόνου, η αϋπνία και η άσχημη και υπερβολική, στις περισσότερες των περιπτώσεων, συμπεριφορά των αξιωματικών συνέθεταν ένα σχεδόν εξοντωτικό σκηνικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν είχαμε χρόνο ακόμη και για να πάμε τουαλέτα. Προφανώς ειδικά τις 2 πρώτες εβδομάδες δεν είχαμε τη δυνατότητα να κοιμηθούμε το μεσημέρι αφού μας έδιναν μόνο 40 λεπτά διάλειμμα μετά το μεσημεριανό φαγητό κι έπειτα ξανά αναφορές και παρουσίες. Στην ουσία αυτό που κάναμε όλη τη μέρα ηταν να παίρνουμε παρουσίες, να πηγαίνουμε στις αναφορές, να μαθαίνουμε τα παραγγέλματα και να κάνουμε παρελάσεις κι όλα αυτά πάντα με απόλυτη αυστηρότητα και φωνές από μέρους των αξιωματικών ακόμη και κατά τη διάρκεια που τρώγαμε με τις συνεχείς φράσεις άντε τελειώνετε και κουνηθείτε.

Το κυλικείο τον πρώτο καιρό ήταν κλειστό ενώ ακόμη και όταν άνοιξε τις πρώτες μέρες δεν μας δινόταν η δυνατότητα να πάμε με βάση το πρόγραμμα που ακολουθούσαμε. Αρκετές ήταν οι φορές τις πρώτες 10 μέρες που το κλείσιμο του κυλικείου συνέπιπτε με την αρχή της λίγης ελεύθερης ώρας που είχαμε. Τα παράπονα για την ποσότητα του φαγητού ήταν καθημερινό φαινόμενο και οι περισσότεροι προμηθεύονταν φαγητό απ’ το κυλικείο όταν αυτό μπήκε σ’ ένα έστω και μικρό ωράριο λειτουργιάς. Ιδιαίτερα στους έχοντες υπηρεσία εστιατορίου γινόταν αυστηρές συστάσεις ως προς το σερβίρισμα του φαγητού με την ‘’απειλή’’ ότι κανόνισε  να φτάσει γιατί θα έχεις εσύ την ευθύνη, βαλε μικρές μερίδες! 1-2 φορές δεν έφτασε καν για όλους και έφτιαξαν εκ των υστέρων κάτι πρόχειρο για όσους περίμεναν ως το τέλος. Ακόμη και η διαχείριση αυτής έστω της ποσότητας φαγητού που μας παρείχαν ήταν κακή αφού υπό το φόβο μήπως δε φτάσει, οι μερίδες ήταν μικρές και στο τέλος περίσσευε κάποια ποσότητα η οποία πετάγονταν. Τα προϊόντα δε του κυλικείου ήταν περιορισμένα και στην ποσότητα και στον αριθμό ειδών. Υπήρχαν φορές που δεν έμενε τίποτα αναλώσιμο ενώ οι τιμές για κυλικείο στρατού κρίνονταν υψηλές. ζεστό νερό ευτυχώς υπήρχε καθ’ όλη σχεδόν τη διάρκεια της μέρας, η θέρμανση των θαλάμων όμως ήταν ελλιπής με αποτέλεσμα όταν κρύωσε περισσότερο να είναι σχετικά δύσκολο να κάτσει κανείς χωρίς το τζάκετ εντός του θαλάμου, γεγονός που συνδέεται με τις περικοπές στο στρατό σε όλα τα επίπεδα.

Ρατσιστικά και εθνικιστικά συνθήματα δεν ακουστήκαν καθόλου εκτός από μια φορά όταν δόθηκε παράγγελμα σε μια διμοιρία να τραγουδήσει το ‘’Μακεδονία ξακουστή’’ και μια άλλη φορά από κάποιον αξιωματικό που ήρθε για τα ΣΠΕΝ σε μια διμοιρία του Ναυτικού όπου τους έδωσε σύνθημα που είχε μέσα το ‘’Τούρκοι θα πεθάνετε’’.

Καψώνια παρατηρήθηκαν αρκετά αλλά τα επέβαλαν με ‘’προβλεπόμενο’’ τρόπο όπως το ότι έκοβαν τις μεταβολές με ενδιάμεσο παράγγελμα και ύστερα ξανασυνέχιζαν. Καψώνια μπορούν επίσης να λογιστούν και αρκετά πράγματα που αφορούσαν τη διαμονή και την εκπαίδευση μας όπως το ότι στο διάλειμμα απ’ την εκπαίδευση τις περισσότερες φορές δεν μας επέτρεπαν να καθίσουμε κάτω παρατηρήθηκαν επίσης και μεμονωμένες περιπτώσεις όπως η διαταγή ενός αξιωματικού που είχε έρθει για τα ΣΠΕΝ  σ’ ένα φαντάρο να πάει να μετρήσει όλους τους φαντάρους των μεσαίων στοίχων όλων των διμοιριών διότι στο 5λεπτο διάλειμμα απ’ την εκπαίδευση δεν έβγαλε να καπνίσει τσιγάρο όπως οι περισσότεροι αλλά έτρωγε ένα μήλο που είχε κρατημένο.

Για την ΕΛΔΥΚ δεν υπήρξε κάποια άμεση πίεση πόσο μάλλον εξαναγκασμός. Παρ’ ολ’ αυτά έγινε μια προβολή ενός βίντεο την οποία την παρακολούθησαν όλοι κι όχι μόνο όσοι είχαν δηλώσει ότι θα πάνε, και η οποία ωραιοποιούσε σε μέγιστο βαθμό την επιλογή της Κύπρου με αποτέλεσμα κάποιοι να το αποφασίσουν την τελευταία στιγμή.

Μετά τις πρώτες 10 μέρες άρχισε να βγαίνει κόσμος στην αναφορά και να τιμωρείται ακόμη και για ασήμαντες αφορμές όπως το ότι δεν χαιρέτησε έγκαιρα κάποιος έναν αξιωματικό ή ότι έφαγε δεύτερο προάριστο. Κάποιοι στερήθηκαν και την έξοδο. Η δυσαρέσκεια των στρατευμένων ήταν έντονη  και στο πρόσωπο του σημαιοφόρου αξιωματικού της 2^ης ΜΕΝ η συμπεριφορά του ήταν απαράδεκτη ενώ έφτασε στο σημείο να απωθήσει με το δάκτυλο του το πρόσωπο ενός φαντάρου με προκλητικό τρόπο διότι κατά τον ίδιο ήθελε περισσότερο ξύρισμα. Η δυσαρέσκεια του φαντάρου για το συμβάν αντιμετωπίστηκε με αδιαφορία και αρκετή ειρωνεία απ’ τον εκπαιδευτή του με χαρακτηριστική τη φράση του εκπαιδευτή ‘’γιατί πόνεσες;’’

Καθώς πλησίαζαν οι μέρες προς την ορκωμοσία ο προβληματισμός των στρατευμένων άρχισε να γίνεται έντονος σχετικά με την άδεια ορκωμοσίας, η οποία μας διαβεβαίωναν ότι θα είναι το πολύ 3-4 μέρες, και σχετικά με τις καταστάσεις επιβίβασης. Η συντριπτική πλειοψηφία των φαντάρων προέρχονταν από παραμεθόριες περιοχές (Μακεδονία, Κρήτη κυρίως, αλλά και Θράκη και νησιά Ανατολικού Αιγαίου) γεγονός που καθιστούσε πολύ δύσκολη τη μετακίνηση τους για οικονομικούς κυρίως λόγους αφού δεν μας την παρείχαν δωρεάν. Η απόφαση δε να επιστρέψουμε ξανά στην Τρίπολη με το πέρας της μικρής αυτής άδειας και μάλιστα σε αντίθεση με το Ναυτικό και την Αεροπορία, έκανε από δύσκολη ως ανέφικτη για ορισμένους την επιστροφή στον τόπο τους και προκάλεσε δυσαρέσκεια για άνιση μεταχείριση συγκριτικά με τα άλλα δυο σώματα.

Ο προβληματισμός αυτός έγινε μια αυθόρμητη προσπάθεια να μετουσιωθεί σ’ ένα κείμενο που να εκφράζει την ανησυχία των φαντάρων και να περιλαμβάνει κάποια αιτήματα με ταυτόχρονη συλλογή υπογραφών. Δεν κατέστει εφικτό να προχωρήσει αυτή η κίνηση περισσότερο καθώς την προηγούμενη μέρα της ορκωμοσίας οι προετοιμασίες ήταν πυρετώδεις, κι επιπλέον συνάντησε τις διαβεβαιώσεις των αξιωματικών ότι ολ’ αυτά είναι εντολές του ΓΕΣ και δε φέρουν ευθύνη οι ίδιοι.

Εν τέλει όμως ίσως η κίνηση αυτή και η δυσαρέσκεια που επικρατούσε γενικότερα να συνέβαλαν σ’ ένα βαθμό στην 10ημερη άδεια που μας δώσανε η οποία είχε το χαρακτήρα επιβράβευσης μετά από μια δύσκολη παρουσία στο κέντρο.

Εν κατακλήδει, αν και υπήρχαν εκπαιδευτές και αξιωματικοί με σωστή στάση που προσπαθούσαν να επιλύσουν τυχόν προβλήματα, για όλη αυτή την κατάσταση που επικράτησε ευθύνη προφανώς φέρουν τα επιτελεία που έκαναν τα ‘’αδύνατα δυνατά’’ ώστε το εγχείρημα της διακλαδικότητας να βγει επιτυχημένο, καθώς και ο σμήναρχος Ιωάννης Πουλόπουλος ως διοικητής του στρατοπέδου. Κυρίαρχα όμως ευθύνες φέρει ο μοίραρχος της 2^ης ΜΕΝ Σμηναγός Ιωάννης Τζούμας, ο οποίος σε καμιά περίπτωση δεν κατάφερε να κάνει την εκπαίδευση μας αξιοπρεπή και ανθρωπινή διαδικασία, αλλά αντίθετα τη μετέτρεψε σε μια διαδικασία επιβολής ποινών, πρόκλησης φόβου και άσχημων συμπεριφορών, εξοντωτικής καθημερινότητας με πολλά προβλήματα στις συνθήκες διαβίωσης ιδιαιτέρα στο κομματι που αφορούσε τη σίτιση, την ξεκούραση, τον ελεύθερο χρόνο, τη θέρμανση και το ρουχισμό ο οποίος ήταν ελλιπής και η διανομή του οποίου παρουσίασε αρκετά προβλήματα.

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932955437

Diktiospartakos.blogspot.com