ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΙΡΑΝ

www.tovima.gr

Τη σύλληψη των «υποκινητών των διαδηλώσεων και των οργανωτών» ζητεί το ιρανικό Κοινοβούλιο

ΤΕΧΕΡΑΝΗ Τις συλλήψεις « των κύριων υποκινητών και οργανωτών » των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων της προηγούμενης Κυριακής, στη διάρκεια των οποίων σκοτώθηκαν τουλάχιστον οκτώ άνθρωποι και συνελήφθησαν τουλάχιστον 20 ηγετικά στελέχη της φιλομεταρρυθμιστικής αντιπολίτευσης, ζήτησε χθες το Κοινοβούλιο του Ιράν. Την ίδια ώρα, ιστοσελίδα της ιρανικής αντιπολίτευσης στο Διαδίκτυο μετέδιδε πληροφορίες ότι στρατιώτες και τεθωρακισμένα οχήματα κατευθύνονταν προς την Τεχεράνη, με στόχο «να πνίξουν στο αίμα» προγραμματισμένη διαδήλωση υπέρ του επικεφαλής της αντικυβερνητικής παράταξης Μιρχοσεΐν Μουσαβί.

« Εκατοντάδες στρατιώτες και δεκάδες τεθωρακισμένα οχήματα κινούνται προς την Τεχεράνη. Ορισμένα από τα οχήματα χρησιμοποιούνται για τον περιορισμό των διαδηλώσεων », ανέφερε η ιστοσελίδα Jaras. Ο γενικός εισαγγελέας του Ιράν Γκολάμ Χοσεΐν Μοχσενί Εζεχάι προειδοποίησε τους ηγέτες της αντιπολίτευσης ότι ενδεχομένως να προσαχθούν σε δίκη με την κατηγορία τής « υποστήριξης των αποστατών που περιφρονούν τον Αλλάχ » εάν δεν αποκηρύξουν τις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις των τελευταίων ημερών.

O βουλευτής Χασάν Νορουζί κατονόμασε τρεις ανθρώπους, οι οποίοι όπως είπε πρέπει να συλληφθούν: πρόκειται για τον Μεχντί Καρουμπί και τον Μιρχοσεΐν Μουσαβί, οι οποίοι ήταν υποψήφιοι για την προεδρία της χώρας, διεκδικώντας το αξίωμα από τον σκληροπυρηνικό Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ , ο οποίος και τελικώς επανεξελέγη παρά τις καταγγελίες για νοθεία. Ο ιρανός βουλευτής ζήτησε και τη σύλληψη της Φαϊζέχ Χασεμί, κόρης του πρώην προέδρου του Ιράν Ακμπάρ Χασεμί Ραφσαντζανί.

Από την προηγούμενη Δευτέρα, η ιρανική κυβέρνηση οργανώνει μαζικές διαδηλώσεις εκατοντάδων χιλιάδων υποστηρικτών της, οι οποίοι ζητούν την εκτέλεση των ηγετών της αντιπολίτευσης κκ. Μουσαβί και Καρουμπί.

Χθες εξάλλου, υποστηρικτές της ιρανικής κυβέρνησης διαδήλωσαν στη νότια Τεχεράνη έξω από τα γραφεία του ανώτατου πνευματικού ηγέτη της χώρας Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ με λευκά σάβανα, προκειμένου να δείξουν την ετοιμότητά τους να θυσιαστούν για τους κληρικούς τους ηγέτες.

Εν τω μεταξύ, έγινε την Τετάρτη σε κοιμητήριο της Τεχεράνης η ταφή του Σαγίντ Αλί Μουσαβί, ανιψιού του κ. Μουσαβί, ο οποίος σκοτώθηκε την προηγούμενη Κυριακή στη διάρκεια των βίαιων αντικυβερνητικών διαδηλώσεων. Προηγουμένως, η σορός του παραδόθηκε στους οικείους του από τις αρχές του Ιράν. Τις προηγούμενες ημέρες η σορός τού Μουσαβί είχε «εξαφανιστεί», καθώς άγνωστοι, πιθανώς πράκτορες του θεοκρατικού καθεστώτος, την είχαν αρπάξει από το νεκροτομείο, όπως είχαν κάνει και με τις σορούς άλλων δολοφονηθέντων διαδηλωτών.

ΕΜΦΥΛΙΟΣ Ή ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟ ΙΡΑΝ;

www.imerisia.gr

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Δεν γνωρίζουμε ποια ακριβώς στάση κράτησε η αντιπροσωπία του Ιράν στην πρόσφατη σύνοδο της Κοπεγχάγης για την κλιματική αλλαγή, όμως είναι βέβαιο ότι στα θρησκευτικά και κυβερνητικά διοικητήρια της Τεχεράνης δεν θέλουν ούτε να ακούσουν για «πράσινη επανάσταση». Βλέπετε, το χρώμα αυτό έχει γίνει έμβλημα της ιρανικής αντιπολίτευσης και συχνά πλημμυρίζει τους δρόμους της πρωτεύουσας -για να αναμιχθεί με το κόκκινο από το αίμα διαδηλωτών που ξυλοκοπούνται αγρίως ή δολοφονούνται, αλλά και των αστυνομικών που δέχονται τη μήνι του πλήθους.

Μετά το κλείσιμο (όπως διαφαίνεται) και του δεύτερου γύρου της αντιπαράθεσης η οποία έχει ξεκινήσει από τις προεδρικές εκλογές του περασμένου Ιουνίου, ένα ακόμη αμείλικτο ερώτημα πλανάται πάνω από το Ιράν: ο τρίτος γύρος θα είναι, άραγε, ο τελικός; Ουδείς δύναται να κάνει ασφαλείς προβλέψεις όμως, για καλό και για κακό, οι πάντες προετοιμάζονται πυρετωδώς για την επόμενη σύγκρουση, η οποία θα έρθει σίγουρα και σχετικά σύντομα.

Παράλληλα μέτωπα

Έτσι, η κυβέρνηση του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ και το «βαθύ κράτος» των αγιατολάδων έχουν διατάξει τις δυνάμεις τους σε δύο παράλληλα μέτωπα.

Από τη μία, ο μηχανισμός καταστολής βρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού, προχωρώντας σε μαζικές και προληπτικές συλλήψεις στελεχών της αντιπολίτευσης και αντιφρονούντων.

Μάλιστα, επισείει ακόμη και την απειλή της θανατικής ποινής -ο σύμβουλος του ανώτατου θρησκευτικού ηγέτη, Αλί Χαμενεΐ, δήλωσε χθες ευθέως ότι αυτή αρμόζει στους «μοχαρέμπ», δηλαδή τους εχθρούς του θεού- ελπίζοντας το αντίπαλο στρατόπεδο να παραλύσει από φόβο.

Από την άλλη, κινητοποιούν και τους οπαδούς τους, οι οποίοι έσπευσαν να απαντήσουν στις διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης με τη δική τους μαζική επίδειξη δύναμης. Κι αυτό γιατί γνωρίζουν καλά ότι η έκβαση του ιδιότυπου μπρα-ντε-φερ στους δρόμους της Τεχεράνης, του «πυρηνικού» Ισφαχάν και άλλων πόλεων, είναι καθοριστικής σημασίας για την τελική κατάληξη του ακήρυκτου εμφύλιου, όπως έχει άλλωστε αποδείξει η εμπειρία από ανάλογες καταστάσεις που έχουν ζήσει ο Λίβανος, η Τουρκία, η Βενεζουέλα και πολλές ακόμη χώρες.

Ανάλογη κατάσταση επικρατεί, όπως είναι φυσικό, στο στρατόπεδο των «πρασίνων». Έχοντας πλέον απολέσει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, που θα μπορούσε να έχει οδηγήσει σε μια «βελούδινη επανάσταση», τα στελέχη του οργανώνουν μεθοδικά τις δυνάμεις τους και τις προετοιμάζουν για μια σύγκρουση διαρκείας με τους «σκληροπυρηνικούς».

Το μεγάλο όπλο της αντιπολίτευσης δεν είναι η βοήθεια που (όντως) λαμβάνει από τη Δύση - παρά την προσπάθεια των κυβερνώντων να αποδώσουν τα επεισόδια αποκλειστικά σε «ξένο δάκτυλο», για λόγους προπαγάνδας - αλλά ο πραγματικός και βαθύς διχασμός που επικρατεί στους κόλπους τόσο της κοινωνίας όσο και της ελίτ της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Διχασμός ο οποίος αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι στα ηγετικά στελέχη των «αντιφρονούντων» συμπεριλαμβάνονται αρκετοί «μπαρουτοκαπνισμένοι» της Επανάστασης του ’79 -όπως είναι ο πρώην πρόεδρος και πλουσιότερος άνθρωπος της χώρας Χασεμί Ραφσαντζανί, αλλά και ο Μιρχοσεΐν Μουσαβί, βασικός αντίπαλος του Αχμαντινετζάντ για την προεδρία.

Πρακτικά, ο διχασμός αυτός δεν αφήνει παρά δύο δρόμους για την επίλυση της κρίσης: Ο ένας είναι το αιματοκύλισμα της χώρας, με την κατά μέτωπο σύγκρουση των δύο στρατοπέδων.

Ο χρόνος τρέχει

Η επιλογή αυτή, αν και θα έχει αναμφίβολα πιο «καθαρά» αποτελέσματα, θα αποδυναμώσει συνολικά τη θέση του Ιράν και τη δυνατότητά του να επιδρά στις εξελίξεις στην περιοχή. Γι’ αυτό, οι περισσότεροι θεωρούν ως πιθανότερο τον άλλο δρόμο, αυτόν του ιστορικού συμβιβασμού - εξάλλου, ας μην ξεχνάμε ότι ένα από τα βασικά συνθήματα και των αντικυβερνητικών διαδηλωτών είναι το «Αλαχού Ακμπάρ» (ο θεός είναι μεγάλος)?

Μόνο που τα χρονικά περιθώρια για την επίτευξη συμβιβασμού δεν είναι απεριόριστα καθώς, όπως εύστοχα σημείωνε η γερμανική εφημερίδα FAZ την Τρίτη, «όσο περισσότερο διαρκεί και όσο ισχυροποιείται το κίνημα της διαμαρτυρίας τόσο μεγαλώνει η πιθανότητα ριζοσπαστικοποίησής του, με αποτέλεσμα να μη ζητά πλέον μεταρρυθμίσεις, αλλά την αλλαγή καθεστώτος». Κάτι που σημαίνει, πολύ απλά, ότι το «σημείο χωρίς γυρισμό» δεν είναι μακριά.

Ο ΟΜΠΑΜΑ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΜΕΤΩΠΟ

www.tovima.gr

Αμερικανοί επιτελείς καταρτίζουν από κοινού με στρατιωτικούς της Υεμένης κατάλογο στόχων που σχετίζονται «άμεσα» με την απόπειρα ανατίναξης του αεροπλάνου της Delta

Ο αμερικανός πρόεδρος μελετά το ενδεχόμενο νέων βομβαρδισμών σε στόχους μέσα στην Υεμένη

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΣΙΑΡΑ

Ενας «υπόγειος» πόλεμος, αυτός που διεξάγει εδώ και μήνες η αδύναμη κυβέρνηση της Υεμένης με τις «πλάτες» των ΗΠΑ και της Σαουδικής Αραβίας ενάντια στους ισλαμιστές αντάρτες, πρόκειται, όπως όλα δείχνουν, να περάσει στο προσκήνιο και να εμφανιστεί, επιτέλους, στις τηλεοπτικές μας οθόνες, ως το νέο- τρίτομέτωπο του Μπαράκ Ομπάμα στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας.

Σύμφωνα με πληροφορίες που μετέδωσε χθες το CΝΝ, επικαλούμενο δύο υψηλόβαθμους αξιωματούχους, ο αμερικανός πρόεδρος εξετάζει ήδη το ενδεχόμενο να διατάξει νέους βομβαρδισμούς ή ακόμη και επιδρομές Ειδικών Δυνάμεων στο εσωτερικό της Υεμένης, σε αντίποινα για την απόπειρα τρομοκρατικής επίθεσης στην πτήση της Delta τα Χριστούγεννα. Ηδη οι αμερικανοί επιτελείς καταρτίζουν από κοινού με τις Ενοπλες Δυνάμεις της Υεμένης κατάλογο νέων στόχων που σχετίζονται, όπως λένε, «άμεσα» με την απόπειρα ανατίναξης του αεροπλάνου της Delta.

Οι ΗΠΑ θα δώσουν πληροφορίες και μέσα για να πραγματοποιηθούν τα χτυπήματα, αλλά δεν πρόκειται να δημοσιοποιήσουν επισήμως την εμπλοκή τους. Σε αυτό το πλαίσιο, το Πεντάγωνο θα μπορούσε να πραγματοποιήσει αεροπορικά χτυπήματα με πυραύλους, μαχητικά και μη επανδρωμένα αεροσκάφηόπως αυτές που εδώ και καιρό πραγματοποιούν στο έδαφος του Πακιστάν.

Στην πραγματικότητα, τέτοιου είδους επιδρομές πραγματοποιούνται από τον Αύγουστο κυρίως στη Βόρεια Υεμένη, στο πλαίσιο της επιχείρησης «Καμένη γη» («Scorched earth»): συνοδεύονται δε, ως συνήθως, από βαριές «παράπλευρες απώλειες» αμάχων. Ο ίδιος ο 23χρονος επίδοξος τρομοκράτης, ο Ομάρ Αμπντουλμουταλάμπ, χαρακτήρισε την πράξη του αντίποινα για αυτές τις αιματηρές επιθέσεις. Η χειρότερη από αυτές, αληθινό μακελειό, πραγματοποιήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου: Αμερικανικά βαριά βομβαρδιστικά έπληξαν με πυραύλους Κρουζ τρεις «ύποπτους» καταυλισμούς κοντά στο χωριό Αμπιάν, 480 χιλιόμετρα ΝΑ της πρωτεύουσας Σαναά, και στην επαρχία Αρχάμπ, βορειοδυτικά της πρωτεύουσας. Αμέσως μετά επιτέθηκαν στους καταυλισμούς οι εγχώριες Ενοπλες Δυνάμεις του υποστηριζόμενου από τις ΗΠΑ δικτάτορα Αλί Αμπνταλάχ Σαλέχ, με απολογισμό τον θάνατο τουλάχιστον 120 ατόμων. Πηγές της υεμενικής αντιπολίτευσης, που δεν σχετίζονται με την Αλ Κάιντα, ανέφεραν ότι στην περιοχή του Αμπιάν δεν υπήρχε στρατόπεδο, ενώ η πλειονότητα των νεκρών ήταν γυναικόπαιδα.

Πολλοί πιστεύουν ότι τα σχεδιαζόμενα «αντίποινα» και η επέκταση του πολέμου στην Υεμένη θα πραγματοποιηθούν περισσότερο για να κατευνάσουν το σοκ που προκάλεσε όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο το παρ΄ ολίγον μακελειό του Ντιτρόιτ. Ο ίδιος ο πρόεδρος Ομπάμα έκανε λόγο για «αποτυχία του συστήματος ασφαλείας», η οποία επέτρεψε στον 23χρονο Νιγηριανό να φθάσει μία ανάσα από το «στάτους» του μάρτυρα, και υποσχέθηκε ριζική αναδόμηση του δικτύου αεροπορικής ασφαλείας. Είναι χαρακτηριστικό πως, σύμφωνα με τους «Νew Υork Τimes», η Ουάσιγκτον γνώριζε ότι ένας Νιγηριανός στην Υεμένη ετοίμαζε τρομοκρατικό χτύπημα, εβδομάδες πριν από την απόπειρα, αλλά οι μυστικές υπηρεσίες δεν μπόρεσαν να αξιολογήσουν σωστά την πληροφορία.

Συναγερμός στη Νέα Υόρκη

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Σήμανε χθες συναγερμός στην Τάιμς Σκουέρ της Νέας Υόρκης, με αποτέλεσμα η φημισμένη πλατεία να κλείσει για λίγες ώρες και να εκκενωθούν τρία κτίρια, μεταξύ των οποίων και το Χρηματιστήριο Αγοράς Μετοχών Υψηλής Τεχνολογίας (ΝΑSDΑQ). Αφορμή στάθηκε ένα ύποπτο μικρό λεωφορείο το οποίο κάποιοι είχαν εγκαταλείψει παρκαρισμένο για δύο ημέρες στο Μπρόντγουεϊ. Η αστυνομία φοβήθηκε ότι μπορούσε να είναι παγιδευμένο με εκρηκτικά και ερεύνησε το εσωτερικό του χρησιμοποιώντας ρομπότ και τηλεχειριζόμενες κάμερες. Τελικά το μόνο που εντόπισε ήταν παλιά ρούχα.

ΘΛΙΒΕΡΟ ΤΟ 2009 ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ

www.ethnos.gr

Συνολικά 137 δημοσιογράφοι έχασαν τη ζωή τους το 2009 στην υπηρεσία της ενημέρωσης σε διάφορες χώρες, ανακοινώνει η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων επισημαίνοντας ότι ο αριθμός αυτός είναι θλιβερό ρεκόρ. Οι πιο επικίνδυνες χώρες για τους δημοσιογράφους είναι το Μεξικό και η Σομαλία.

Η εδρεύουσα στις Βρυξέλλες Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων αναφέρει ότι 113 δημοσιογράφοι έπεσαν φέτος θύματα στοχευμένων δολοφονιών έναντι 109 το 2008.
Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Τζιμ Μπουμέλχα, ανέφερε ότι οι Φιλιππίνες, το Μεξικό και η Σομαλία είναι επικεφαλής του θλιβερού καταλόγου των πιο εχθρικών χωρών για τους εργαζόμενους στον Τύπο για το 2009.
«Η φρικτή σφαγή 31 δημοσιογράφων και άλλων εργαζόμενων στα μέσα ενημέρωσης στις Φιλιππίνες το Νοέμβριο, καθώς και οι πρόσφατες βιαιότητες κατά δημοσιογράφων στο Μεξικό και τη Σομαλία, έκαναν το 2009 τη χειρότερη χρονιά για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης» αναφέρει σε ανακοίνωσή του.
Στο Ιράκ, το οποίο ήταν πιο επικίνδυνη χώρα για τα μέσα ενημέρωσης έως πρόσφατα, πέντε δημοσιογράφοι έχασαν τη ζωή τους το 2009 (16 το 2008).
Στη Ρωσία έξι δημοσιογράφοι δολοφονήθηκαν το 2009, γεγονός που τοποθετεί τη χώρα στις πέντε πλέον επικίνδυνες για τους εκπροσώπους των ΜΜΕ.
Η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων εκπροσωπεί 600.000 δημοσιογράφους σε 125 χώρες σε όλο τον κόσμο.

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΔΥΜΟΥΣ ΠΥΡΓΟΥΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

www.tanea.gr

Σημαντικά γεγονότα, πολιτικές εξελίξεις και τα δέκα πρόσωπα που με τις πράξεις τους σφράγισαν τη δεκαετία που μας αποχαιρετά αύριο
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Κίττυ Ξενάκη, Περικλής Δημητρολόπουλος
Η δεκαετία που φεύγει, η πρώτη της νέας χιλιετίας, άρχισε με τον φανταστικό φόβο του ιού των υπολογιστών αλλά και μπόλικη αισιοδοξία. Τελειώνει με πολύ περισσότερους- πραγματικούς- φόβους. Ήταν η δεκαετία των Δίδυμων Πύργων, της Lehman Βrothers, του λειώσιμου των πάγων. Αλλά και η εποχή της εκλογής του πρώτου μαύρου προέδρου στην Ιστορία των ΗΠΑ, της ευρωπαϊκής διεύρυνσης, της οικολογίας.

Αριάνα Χάφινγκτον
ΜΠΟΡΕΙ ΤΟ 2003 να έχασε τις εκλογές στην Καλιφόρνια από τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, αλλά το δεύτερο μισό της δεκαετίας είναι δικό της. Η ελληνικής καταγωγής συγγραφέας δημιούργησε την ιστοσελίδα Ηuffington Ρost το 2005 ως μια εναλλακτική φωνή στα συντηρητικά διαδικτυακά μέσα που κυριαρχούσαν την εποχή του Μπους. Σύντομα, το Ηuffington Ρost έγινε ένα μπλογκ με τεράστια επιρροή στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
Μαρκ Ζούκερμπεργκ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ του είναι φτιαγμένη από τα υλικά της εποχής του Διαδικτύου: ένας έξυπνος νεαρός και μια καλή ιδέα αξίας πολλών δισ. Ο νεαρός είναι ο 25χρονος Μαρκ Ζούκερμπεργκ και η ιδέα του το Facebook, το οποίο παρουσιάστηκε το 2004. Κάπως έτσι, ο υπόλοιπος κόσμος (περίπου 200 εκατ. χρήστες) έμαθε τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, βρήκε παλιούς φίλους, έκανε νέους, φλερτάρισε με πρώην συντρόφους, μοιράστηκε σκέψεις, γούστα και πάθη, οργανώθηκε πολιτικά.
Μπαράκ Ομπάμα
Αν ισχυριζόταν κάποιος το 2006 ότι ένας 45αρης Αφροαμερικανός με το όνομα Χουσεΐν και καταγωγή από την Κένυα θα κατακτούσε τον Λευκό Οίκο, θα τον περνούσαν για φαντασιόπληκτο. Ο Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα όμως τα κατάφερε. Είναι ο πιο «λάιφ στάιλ» πρόεδρος από την εποχή του Κέννεντυ και αποχαιρετά τη δεκαετία με ένα Νόμπελ Ειρήνης, πολλά μέτωπα ανοικτά και μπόλικη γκρίνια από προοδευτικούς και συντηρητικούς.
Οσάμα μπιν Λάντεν
ΚΡΥΜΜΕΝΟΣ - αν ζει- σε κάποια σπηλιά στα σύνορα του Πακιστάν με το Αφγανιστάν, ο πλούσιος Σαουδάραβας προσέφερε στην Ιστορία το κεφάλαιο της «ασύμμετρης απειλής». Πριν από μερικούς μήνες υπήρχε η αισιοδοξία ότι η Αλ Κάιντα θα γινόταν το απομεινάρι ενός κακού παρελθόντος. Η βομβιστική απόπειρα στο αεροσκάφος της Νorthwest Αirlines υπενθύμισε ότι η οργάνωση έχει ενεργά παρακλάδια. Δίπλα στο όνομα του Αφγανιστάν προστέθηκε αυτό της Υεμένης.
Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ
ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΕΡΑΝΗ να βράζει από τις διαδηλώσεις, ο πρόεδρος του Ιράν είναι πιθανό να σημαδέψει τη δεκαετία που έρχεται, όπως σημάδεψε αυτήν που φεύγει. Ο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, το παιδί του λαού στην υπερσυντηρητική ιρανική εκδοχή του, ανέλαβε την εξουσία το 2005 μετά το μεταρρυθμιστικό διάλειμμα του Μοχάμεντ Χαταμί.
Από τότε, ποντάρισε στην αντιδυτική ρητορική, χαρακτήρισε το Ολοκαύτωμα μύθο και έπαιξε κρυφτούλι με τη Διεθνή Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας.
Άνγκελα Μέρκελ
ΤΗΡΟΥΜΕΝΩΝ των αναλογιών, η ιστορία της έχει κάτι από την ιστορία του Ομπάμα. Κόρη πάστορα στην πρώην Ανατολική Γερμανία, γιόρτασε την πτώση του Τείχους πίνοντας μπίρες για να γίνει από το 2005 η πιο ισχυρή γυναίκα της Γερμανίας και μία από τις πιο ισχυρές του κόσμου.
Η Γερμανίδα καγκελάριος επανεξελέγη το 2009 και κάποιοι στοιχηματίζουν ότι θα φθάσει το ρεκόρ του Χέλμουτ Κολ στην Καγκελαρία.
Βλαντίμιρ Πούτιν
Από το 2000 είναι ο ισχυρός άνδρας της Ρωσίας κι αν το θελήσει θα παραμείνει πέραν του 2020 επιστρέφοντας στην προεδρία για άλλες δύο θητείες. Ο πρώην πράκτορας της ΚGΒ έδωσε στους Ρώσους τη χαμένη τους εθνική υπερηφάνεια, αλλά στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων η χώρα του απέχει πολύ από το να θυμίζει δημοκρατία.
Χου Τζιντάο
Οδήγησε το άρμα της Κίνας με ένα δισεκατομμύριο Κινέζους στο κέντρο της παγκόσμιας σκηνής. Η χώρα του συνέχισε να αναπτύσσεται οικονομικά παρά τη διεθνή ύφεση και στο διπλωματικό πεδίο απέκτησε βάρος. Πάντως, το καθεστώς του οποίου ηγείται ο τέταρτος πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας εξακολουθεί να φυλακίζει αντιφρονούντες και να καταπιέζει τις μειονότητες.
Τζόαν Ρόουλινγκ
Πρόκειται για τις απίθανες αφηγήσεις στην ιστορία της λογοτεχνίας που αφορούν περισσότερο τη συγγραφέα παρά το έργο της. Η Τζόαν Ρόουλινγκ άρχισε να περιγράφει τον μαγικό κόσμο του Χάρι Πότερ σε ένα καφέ του Εδιμβούργου για να δουλεύει στη ζέστη που δεν είχε στο σπίτι της. Επτά βιβλία και άλλες τόσες κινηματογραφικές μεταφορές αργότερα, έγινε το πρώτο πρόσωπο παγκοσμίως που κέρδισε ένα δισ. δολάρια μόνο από τα βιβλία της. Αυτό που της απομένει να κερδίσει είναι η αντοχή στον χρόνο.
Νουριέλ Ρουμπινί
Γνωστός ως «κύριος Κρίση», ο τουρκικής καταγωγής οικονομολόγος περίμενε την ύφεση στο μέσο της δεκαετίας προβλέποντας αρχικά ότι θα ξεσπάσει εξαιτίας του υπέρογκου χρέους των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Η κατάρρευση του δολαρίου που υπέθεσε δεν ήρθε και οι προβλέψεις του το 2007 ήταν πιο αισιόδοξες από το αποτέλεσμα. Ήταν, πάντως, ο μόνος που έκρουσεΟχωρίς να ακουστεί από συναδέλφους και χρηματιστές- τον κώδωνα του κινδύνου.

ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΣΤΑ ΑΝΩ ΠΕΤΡΑΛΩΝΑ

ww.tvxs.gr

Ενάντια στις επιδιώξεις των επιχειρηματιών που επιθυμούν να μετατρέψουν τα Άνω Πετράλωνα σε ζώνη νυχτερινής διασκέδασης – με πρότυπο το Γκάζι ή την περιοχή του Ψυρρή – αποφάσισαν να δράσουν οι κάτοικοι της περοιχής. Μια εμπρηστική επίθεση στην είσοδο του σπιτιού κατοίκου που συμμετέχει στις κινητοποιήσεις έδωσε τα πρώτα σημάδια για την ύπαρξη μιας πραγματικά... εμπόλεμης κατάστασης.

Ο κάτοικος Άνω Πετραλώνων, Γιάννης Γιαννατσής, είναι γνωστός εδώ και καιρό για τη δραστηριότητά του στις τοπικές κινήσεις πολιτών της περιοχής. Όπως αποκαλύπτει η σημερινή «Καθημερινή», ο κ.Γιαννατσής δέχθηκε εμπρηστική επίθεση στην είσοδο του σπιτιού του, ενώ λίγες ώρες αργότερα δέχθηκε προειδοποιητικό απειλητικό τηλεφώνημα από άγνωστο ο οποίος απείλησε λέγοντας: «Κόψτε τις συζητήσεις, αλλιώς θα στο κάψουμε τελείως».

Ο λόγος της επίθεσης κατά του κ.Γιαννατσή είναι όπως όλα δείχνουν η συμμετοχή του στη «Λαϊκή Συνέλευση των Κατοίκων», η οποία δραστηριοποιείται έντονα τους τελευταίους δύο μήνες προκειμένου να ανακόψει τα σχέδια για εμπορευματοποίηση της γειτονιάς. Οι κάτοικοι καταγγέλλουν ότι σε αρκετά σημεία τα πεζοδρόμια έχουν καταληφθεί από τραπεζοκαθίσματα, με αποτέλεσμα να καθίσταται προβληματική η διάβαση των πεζών, ενώ παράλληλα, επισημαίνουν ότι στην πλατεία Μερκούρη ένα νέο καφέ μπαρ κατέλαβε δύο πεζοδρόμια, θέσεις στάθμευσης αυτοκινήτων και ετοιμαζόταν να «εισβάλει» και στην πλατεία.

«Βλέπουμε τα Πετράλωνα, μια συνοικία κατοικίας, να εγκαταλείπεται στη λογική των συμφερόντων. Ορισμένοι καταστηματάρχες δεν σέβονται τίποτα. Ούτε καν τη διαγράμμιση στο πεζοδρόμιο για τα Ατομα με Ειδικές Ανάγκες, πάνω στην οποία έχουν τοποθετήσει τραπεζοκαθίσματα. Η περιοχή του Ψυρρή και το Γκάζι έχουν κορεστεί, οπότε στα Ανω Πετράλωνα βρήκαν νέο πεδίο δράσης», σχολίασε σχετικά ο κ.Μουμούρης, μέλος της συνέλευσης των κατοίκων.

Παράλληλα, οργανώνονται τον τελευταίο καιρό συχνές πορείες διαμαρτυρίας, με συνθήματα όπως «Θέλουμε ανθρώπινες γειτονιές, όχι καταναλωτικά πάρκα». «Κάτοικοι και καταστηματάρχες πρέπει να συνεννοηθούν. Αν δεν επικρατήσει ο σεβασμός στη γειτονιά, τότε όλοι βγαίνουν χαμένοι. Δεν γίνεται να είναι αδιάβατα τα πεζοδρόμια και να μην μπορούμε να κοιμηθούμε το βράδυ. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την είσοδο μπράβων της νύχτας στη γειτονιά», υποστηρίζουν εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ του 3ου διαμερίσματος της Αθήνας.

Από την άλλη, σύμφωνα με τον αρμόδιο αντιδήμαρχο καταστημάτων και ασφάλειας της πόλης κ.Παπαδάκη, ο δήμος έχει ήδη προβεί σε ενέργειες για να μπει φραγμός στις αυθαιρεσίες των καταστημάτων και ήδη ορισμένες αυθαίρετες κατασκευές έχουν απομακρυνθεί.

ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ SADDAM HUSSEIN

www.tvxs.gr

Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 2006. Δικτάτορας για πολλούς, ηγέτης για άλλους, σύμμαχος ή απειλή ανάλογα με την τάξη πραγμάτων, ο Saddam Hussein είναι νεκρός. Ο άνθρωπος που σηματοδότησε τον μεγαλύτερο εφιάλτη των ΗΠΑ και που το όνομά του, κατά διαστήματα, συνδέθηκε με τη μεγαλύτερη απειλή που αντιμετώπιζε ο δυτικός κόσμος, στις 05:00 το πρωί, ώρα Ελλάδος, εκτελείται διά απαγχονισμού.

Τρία χρόνια πριν, τον Απρίλιο του 2003, ο Saddam είχε ανατραπεί και η εξουσία του αποτελούσε παρελθόν. Μετά την αμερικανική εισβολή στην χώρα, καταδικάσθηκε για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και ειδικότερα για τους θανάτους 148 σιιτών χωρικών από το Ντουτζάιλ μετά την αποτυχημένη απόπειρα κατά της ζωής του το 1982. Η ιρακινή κυβέρνηση τήρησε «σιγήν ιχθύος» σχετικά με τους σχεδιασμούς της εκτέλεσης του, σε μία προσπάθεια να αποφευχθούν περαιτέρω προβλήματα στο ήδη ταραγμένο Ιράκ από τις αντιδράσεις των σουνιτών υποστηρικτών του. Το αμερικανικό δικαστήριο, λίγες ώρες πριν την εκτέλεση, απέρριψε το αίτημα των συνηγόρων του για άμεση και προσωρινή αναβολή. Ο Saddam θα βρεθεί στην αγχόνη και η εκτέλεσή του θα κάνει το γύρο του κόσμου.

Έργα και ημέρες

Γιος αγροτών, o Saddam Hussein γεννήθηκε στο Τικρίτ στις 28 Απριλίου 1937. Έχασε μικρός τον πατέρα του και λέγεται ότι πέρασε δύσκολη παιδική ηλικία. Μεγαλώνοντας δεν δυσκολεύτηκε να βρει τον προσανατολισμό του. Όντας φοιτητής ανέλαβε ρόλο καθοδηγητή και στα 20 χρόνια του είχε ήδη εισέλθει στις τάξεις του κόμματος Μπάαθ.

Πολύ γρήγορα θα βρεθεί ανάμεσα στους πρωταγωνιστές στις δύο απόπειρες ανατροπής του υπάρχοντος καθεστώτος. Η πρώτη, το 1956, είχε ως στόχο την ανατροπή της μοναρχία που είχε εγκαθιδρυθεί στο Ιράκ από τη Μεγάλη Βρετανία, ενώ η δεύτερη, αφορούσε στην απόπειρα δολοφονίας του στρατηγού Abdel Karim Qasim, που είχε πάρει την εξουσία το 1958. Η απόπειρα απέτυχε και ο Saddam αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα και να βρει καταφύγιο στην Αίγυπτο.

Θα επιστρέψει στο Ιράκ το 1963, όταν το Μπάαθ καταλαμβάνει πραξικοπηματικά την εξουσία, λίγους μήνες αργότερα, ωστόσο, ο Abdel Karim Qasim, θα την ανακτήσει και ο Saddam θα βρεθεί στη φυλακή. 3 χρόνια αργότερα θα δραπετεύσει και σύντομα εξελίσσεται σε ηγετικό στέλεχος του Μπάαθ. Το 1968 το κόμμα του με νέο πραξικόπημα και εμπνευστή τον ίδιο θα ανακτήσει την εξουσία και ο ίδιος θα αποκτήσει μεγάλη δύναμη, συγκεντρώνοντας πολλές εξουσίες στο πρόσωπό του.

Σύντομα η εξουσία του αρχίζει να επηρεάζει τη Δύση. Η απόφαση του Saddam να υπογράψει εν μέσω Ψυχρού Πολέμου 15ετή συμφωνία συνεργασίας με την Σοβιετική Ένωση, θα γίνει η αιχμή του δόρατος για τους Αμερικανούς. Η Βρετανία δεν θα μείνει αμέτοχη καθώς βλέπει και δικά της συμφέροντα να θίγονται, όταν ο Saddam αποφασίζει να κρατικοποιήσει την βρετανικής ίδρυσης εταιρείας πετρελαίου της χώρας που προμηθεύει πολλές από τις χώρες της Δύσης. Παρά τις σχέσεις του Ιράκ με τη Δύση που επιδεινώνονται συνεχώς, ο Saddam έχει βλέψεις για ένα πράγμα, την Προεδρία της χώρας. Η τοποθέτηση δικών του ανθρώπων σε θέσεις κλειδιά συνηγορούν προς αυτή την κατεύθυνση. Το 1979 θα εξαναγκάσει σε παραίτηση τον Στρατηγό Αχμάντ Χασάν αλ-Μπακρ και θα αναδειχτεί σε μοναδικό κύριο του Ιράκ και αμέσως θα προχωρήσει στην εκτέλεση πολλών πολιτικών του αντιπάλων.

Οι πόλεμοι του πετρελαίου

Ένα χρόνο μετά την ισλαμική επανάσταση στο Ιράν, το 1980, ο Saddam, θα βάλει πλώρη για τις πλούσιες σε πετρέλαιο περιοχές του Ιράν, ξεκινώντας έναν πόλεμο που θα κρατήσει οκτώ χρόνια. Το Ιράκ θα κατηγορηθεί για χρήση χημικών όπλων, ενώ το 1986, οι εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ, θα αποφανθούν ότι το Ιράκ παραβίασε τη Συνθήκη της Γενεύης χρησιμοποιώντας χημικά όπλα εναντίον του Ιράν κατά τη διάρκεια του πολέμου. Αργότερα ο Saddam θα κατηγορηθεί για χρήση τέτοιων όπλων εναντίον των Κούρδων και γι’ αυτό έχει θεωρηθεί υπεύθυνος για τις δολοφονίες χιλιάδων ανθρώπων.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιράν, οι ΗΠΑ θα γυρίσουν την πλάτη τους στο Ιράκ και θα σταματήσουν να παρέχουν τη στρατιωτική τους υποστήριξη, παρ’ ότι το

1982, οι ΗΠΑ είχαν αφαιρέσει το Ιράκ από τον κατάλογο των χωρών που στηρίζουν την τρομοκρατία. Ο πόλεμος θα λήξει τελικά το 1988, όταν Ιράν και Ιράκ θα υπογράψουν εκεχειρία.

Δύο χρόνια αργότερα, ο Saddam θα εισβάλλει στο Κουβέιτ, με επίσημη αιτιολόγηση τη στήριξη της εξέγερσης που διαφαινόταν στο εσωτερικό της χώρας. Ο πόλεμος από πολλούς χαρακτηρίστηκε ως ένας δεύτερος πόλεμος για το πετρέλαιο και έμεινε γνωστός ως «ο πόλεμος του κόλπου». Ο Saddam θα υποστηρίξει ότι και οι δύο αυτοί πόλεμοι έγιναν με την έγκριση των ΗΠΑ κάτι που φυσικά η αμερικανική κυβέρνηση αρνήθηκε. Η διεθνής κοινότητα αντέδρασε ακαριαία στην εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ. Μετά το εμπάργκο κατά της Βαγδάτης, ακολούθησε το ψήφισμα του ΟΗΕ, που ζητούσε την άμεση αποχώρηση του Ιράκ από το Κουβέιτ. Όταν ο Saddam δεν συμμορφώθηκε, οι ΗΠΑ και η Βρετανία με τη βοήθεια αρκετών χωρών επιτέθηκαν το 1991 κατά των Ιρακινών στρατευμάτων και τα ανάγκασαν να αποχωρήσουν. Παράλληλα, οι αεροπορικές τους δυνάμεις βομβαρδίζουν το Ιράν με 85.000 τόνους βομβών. Το Ιράκ για αντίποινα θα εξαπολύσει πυραύλους εναντίον του Ισραήλ και των αμερικανικών δυνάμεων στη Σαουδική Αραβία. Μέσα στην ίδια χρονία το Ιράκ θα αποχωρήσει από το Κουβέιτ και θα υπογραφεί συνθήκη εκεχειρίας υπό το βλέμμα του ΟΗΕ, όχι όμως και του Saddam Hussein που αρνείται να συζητήσει με τον ΟΗΕ.

Το Ιράκ θα βρεθεί υπό το βάρος των κυρώσεων και η εξουσία του Saddam στο εσωτερικό της χώρας θα πάρει αυταρχική μορφή. Ο ίδιος πάντως δεν θα σταματήσει να αμφισβητεί την αμερικανική κυριαρχία. Οι ΗΠΑ θα χρησιμοποιήσουν ως αφορμή τα υποτιθέμενα χημικά και βιολογικά όπλα μαζικής καταστροφής που φέρεται να έχει στην κατοχή του το Ιράκ για να επιτεθούν στο Ιράκ και να εγκαθιδρύσουν μία φίλα προσκείμενη προς την αμερικανική εξουσία, κυβέρνηση. Η επίθεση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο Ιράκ, έχει ακόμη ένα σκοπό. Τη σύλληψη του Saddam. Πρώτοι θα πέσουν οι δύο γιοι του και συγκυβερνήτες, οι οποίοι θα δολοφονηθούν στη Μοσούλη. Ο ίδιος θα συλληφθεί ζωντανός και το Νοέμβριο του 2006 θα κριθεί ένοχος για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ο κύκλος του κλείνει. Στις 30 Δεκεμβρίου 2006 θα οδηγηθεί στην αγχόνη.

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ

www.tvxs.gr, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΝΝΑΣ ΤΖΙΑΤΖΗ

Αν μας ζητούσαν να διαλέξουμε ένα τραγούδι για να αποχαιρετήσουμε το 2009 και να υποδεχτούμε το 2010, ποιο θα ήταν αυτό; Οι κυβερνητικές προτροπές του τύπου «να αλλάξουν τα πάντα, να αλλάξουμε τον εαυτό μας» δεν έχουν ανάγκη από στίχους και μουσική. Δύσκολο το να αναγνωρίσουμε τη «μουσική των ημερών» μας (αυτός είναι ο ευρηματικός τίτλος του μυθιστορήματος μιας φίλης, της Κάτιας Κοντιζά), όπως δύσκολο είναι το να αγνοήσουμε τον θόρυβο, τον πανικό των ημερών, τις κούφιες ατάκες των πολιτικών, τις σειρήνες των συναγερμών, τα γκουχ γκουχ της γρίπης, τα επιθετικά jingles, τον καταιγισμό των ringtones, τη βιομηχανία των ευχών και την προκατασκευασμένη γραφικότητα των εορταστικών ημερών.

Πείτε το μ’ ένα τραγούδι, αλλά ποιο; Εκατοντάδες, ίσως χιλιάδες είναι τα όμορφα τραγούδια απ’ όλο τον κόσμο που μας άφησε ο 20ός αιώνας, τραγούδια ικανά και σήμερα να μας συγκινήσουν, όμως είναι σχεδόν αδύνατο να ξεχωρίσουμε αυτό που θα ταίριαζε στις μέρες μας, ένα τραγούδι που δεν ξέρουμε καν αν πρέπει να είναι ηρωικό και πένθιμο ή χαρωπό και αισιόδοξο όπως μερικές φορές δεν είμαστε σίγουροι για το αν ζούμε σε ένα παρατεταμένο λυκόφως ή λυκαυγές.

Ωστόσο, και η πιο μίζερη εποχή μπορεί να γεννήσει αληθινά τραγούδια – και δεν εννοώ εφήμερα σουξέ, αλλά τραγούδια που μπορούν να μείνουν στη συλλογική μνήμη, που έχουν κάτι να πουν για τον καιρό μας και για τους καιρούς που έρχονται. Είναι αυτονόητο ότι τέτοια τραγούδια γράφονται και σήμερα, όμως μοιάζουν να δαγκώνουν την ουρά τους και να σβήνουν, να μη φτάνουν σε όλους μας και απλώς να αναλώνονται σε έναν στενό κύκλο μυημένων.

Πιο δύσκολο από το να βρούμε το τραγούδι που θα ταίριαζε στη νέα χρονιά είναι το να φανταστούμε εκείνο με το οποίο θα την αποχαιρετήσουμε. Αν υπήρχε η μηχανή του χρόνου, θα είχε ενδιαφέρον να μεταφερθούμε στην παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2011, οπότε θα ξέραμε τι θα είχε συμβεί στη διάρκεια του τόσο κρίσιμου, όπως όλοι λένε, 2010. Αραγε, θα μιλάμε ακόμα για την πάταξη της διαφθοράς; Θα έχει χυθεί φως στα σκάνδαλα του 2009, θα έχουν πληρώσει όσοι έφταιξαν ή μήπως νέα σκάνδαλα θα έχουν τραβήξει την προσοχή μας; Θα έχουν πιάσει τόπο οι θυσίες για τις οποίες μας προετοιμάζουν; Θα μας αγαπούν, θα μας σέβονται οι ξένοι, θα εξακολουθούν να μας δανείζουν; Θα μας τραντάξει συθέμελα η κρίση ή απλώς θα νιώσουμε ένα ψυχρό ρεύμα από το πέρασμά της;

Πόσοι ακόμα θα πεθάνουν στο Ιράκ, πόσοι στο Αφγανιστάν; Ποια διατροφικά σκάνδαλα θα μας προκύψουν, πόσα παιδιά θα εξακολουθούν να εγκαταλείπουν το σχολείο, να δουλεύουν ή να πολεμούν; Πόσοι από τους σημερινούς πεινασμένους θα εξακολουθούν να πεινούν και πόσοι από τους σημερινούς χορτάτους θα γνωρίσουν την πείνα; Πόσοι νέοι ανθρωπιστικοί «διάδρομοι» θα χρειαστεί να ανοιχτούν σε νέες Γάζες; Πόσες θέσεις εργασίας θα πρέπει να χαθούν ώστε να πούμε ότι επιτέλους σ’ αυτό τον τόπο ευημερούν οι αριθμοί; Πόσοι πάγοι θα λιώσουν ακόμα, πόσα πουλιά, έντομα και γλώσσες θα χαθούν ή θα βρεθούν πιο κοντά στον χαμό τους;

Το 2010 δεν θα είναι η χρονιά όλων των απαντήσεων, ίσως όμως να είναι η χρονιά των πιο πολλών ερωτημάτων. Ετος πληρωμής το 2010, μόνο που οι πολλοί θα πληρώσουμε την αρπακτικότητα των άλλων.

Βλέπουμε πώς τελειώνει το 2009. Αμήχανο, αβέβαιο, με πολλές μουσικές αλλά χωρίς μουσική, με πολλές αλλαγές, αλλά χωρίς αλλαγή, ενώ δεν ξέρουμε αν η νέα χρονιά θα τελειώσει με έναν πάταγο, με ένα λυγμό ή με ένα χαμόγελο ή και με όλα μαζί.

TA E-BOOKS ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΞΕΠΕΡΑΣΑΝ ΣΕ ΠΩΛΗΣΕΙΣ ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΒΙΒΛΙΑ

www.tvxs.gr

Για πρώτη φορά στην ιστορία, φέτος τα Χριστούγεννα πωλήθηκαν περισσότερα e-books από τυπωμένα βιβλία στην ιστοσελίδα amazon.com.

Δεδομένου ότι οι πολίτες έσπευσαν να γεμίσουν τα e- reader τους -ένα από τα gadget με τις μεγαλύτερες πωλήσεις κατά την εορταστική περίοδο- οι πωλήσεις ηλεκτρονικών βιβλίων ξεπέρασαν πολύ γρήγορα τα παραδοσιακά. Παράλληλα, το e-reader Kindle, της ίδιας της Amazon, αναδείχθηκε στο πιο δημοφιλές δώρο της ιστοσελίδας.

Μετά την ενημέρωση των επενδυτών για τις υψηλότατες πωλήσεις της εταιρείας, οι μετοχές της Amazon σημείωσαν ραγδαία αύξηση. Στην ημέρα αιχμής των πωλήσεων, στις 14 Δεκεμβρίου, οι χρήστες του Amazon αγόρασαν περισσότερα από 9,5 εκατομμύρια προϊόντα παγκοσμίως -αριθμός που αντιστοιχεί σε 110 προϊόντα ανά δευτερόλεπτο.

Στα προϊόντα με τις μεγαλύτερες πωλήσεις περιλαμβάνονται το iPod touch της Apple, το Wii Fit Plus της Nintendo, το τελευταίο DVD του Χάρι Πότερ, το βιβλίο της Sarah Palin "Going Rogue" και το άλμπουμ της Σουζάν Μπόιλ," I Dreamed a dream".

Παρόλο που η Amazon έχει επανειλημμένα κάνει ρεκόρ, όσον αφορά στις πωλήσεις του Kindle, έχει αρνηθεί να ανακοινώσει τον ακριβή αριθμό που έχει πωληθεί από την έναρξη του 2007. Ο Sandeep Aggarwal, αναλυτής της Collins Stewart στη Νέα Υόρκη, ο οποίος έχει παρακολουθήσει την πορεία των πωλήσεων του προϊόντος, πιστεύει ότι το Kindle θα ξεπεράσει σε πωλήσεις τις 500.000 μέχρι το τέλος του έτους.

Μετά την πρώτη " έκρηξη" των e-book στις ΗΠΑ, τα ηλεκτρονικά βιβλία γίνονται όλο και πιο δημοφιλή στο Ηνωμένο Βασίλειο. Οι Βρετανοί εκδότες διερευνούν την αγορά των ηλεκτρονικών βιβλίων, με την ελπίδα να έχουν μεγαλύτερες πωλήσεις όταν τα e-reader θα γίνουν πιο προσιτά στο ευρύ κοινό τα προσεχή έτη.

Πηγή: Guardian